اگر شما یک عکاس هستید، حتماً عکاسی کودک هنگام بازی کردن و دویدن، تحرک و بالا و پایین پریدن هایشان یک فرآیند وسوسه کننده است. در ادامه هفت ترفند و راهنمایی را با شما در میان می گذارم که به شما برای عکاسی کودک در حین فعالیت هایشان کمک خواهد کرد.
1- عکاسی با موبایل بهتر از آن است که لحظه های مهم را از دست بدهید.
من معلم آموزش عکاسی با دوربین های DSLR هستم. اما یکی از شکایت های هنرجویانم این است که می گویند دیگران با تلفن های همراهشان بهتر عکاسی می کنند تا آن ها با دوربین های حرفه ای شان.
اگر شما هم هنوز در مرحله ای هستید که تسلط کافی برای استفاده کاملاً حرفه ای از دوربین های DSLR را ندارید، بابت استفاده از دوربین گوشی هایتان شرمنده نباشید. تا زمانی که شما سه عنصر مهم در یک عکس یعنی نور، لحظه و ترکیب بندی (قاب بندی) را مد نظر داشته باشید، فارغ از اینکه وسیله عکاسی شما چیست، می توانید عکس های خوبی بگیرید. پس لحظه های ناب را به خاطر اینکه دوربین DSLR تان را همراه ندارید از دست ندهید و از گوشی استفاده کنید.
2- به جای آنکه دستور بدهید، مشاهده کننده خوبی باشید.
اگر مشغول به عکاسی کودک هنگام بازی هستید، بهتر است که عکاسی شما مبتنی بر ثبت لحظات طبیعی آن ها باشد تا اینکه از آن ها بخواهید که مقابل دوربین شما ژست مورد نظر شما را بگیرند. اجازه دهید که آنها در جریان طبیعی بازی و فعالیت هایشان قرار بگیرند؛ این گونه تعداد فراوانی لحظه ناب عکاسی نصیب شما خواهد شد. در این حالت زمانی که شما در این روند طبیعی دخالت می کنید و از آن ها می خواهید به گونه ای خاص بایستند یا حرکت کنند، آن لحظات عالی خراب می شوند.
می خواستم یک پرتره زیبا از دخترم در این برگ های خوش رنگ پاییزی داشته باشم. اما می دانستم نمی توانم مجبورش کنم چند ثانیه بایستد و برای من ژست بگیرد. پس به او اجازه دادم آزادنه جلوی من راه برود. یک لحظه او را صدا زدم. برگشت و من درست همان لحظه عکسش را ثبت کردم.
3- زوایا
در هنگام عکاسی از بچه ها، به زاویه در عکاسی دقت کنید. مثلاً عکاسی از پایین با انتخاب زاویه های زیرین (low angles) نتایج هیجان انگیزی در پی خواهد داشت. همچنین تا آن جا که می توانید هم ارتفاع آن ها عکاسی کنید تا وارد دنیای آن ها شوید (هم تراز بچه ها شوید و کمتر از بالا از آن ها عکاسی کنید).
این عکس یک مثال عالی از عکاسی low angle است. من برای گرفتن این عکس تقریبا روی زمین دراز کشیدم.
قبل از آن که آنرا دور بیاندازیم، فرزندانم این تشک را به یک ترامپولین برای پریدن به هوا تبدیل کردند. با انتخاب زاویه پایین (low angle) توانستم حس پریدن و معلق شدن پسرم را بهتر نشان بدهم.
4- نزدیک شوید.
خودتان بخشی از بازی آن ها شوید. تا آن جا که می توانید نزدیک شوید و از فواصل کانونی کوچک و زوایه های باز (wide angles) استفاده کنید. وقتی به این عکس نگاه می کنید، به شما این حس دست می دهد که در آن لحظه درست در نزدیک ترین فاصله به سوژه هستید.
این پسر داشت با پدرش کشتی می گرفت. من تا آن جا که توانستم نزدیک ماجرا شدم و این عکس را با انتخاب یک فاصله کانونی خیلی کم ثبت کردم تا حس آن لحظه را به صورت اغراق شده ثبت کنم.
5- پشت سرشان قرار بگیرید.
به طور کلی عکاسی از سوژه های انسانی از پشت سر، کمی حس رازآلودگی را به مخاطب منتقل می کند و به آن ها (مخاطب) اجازه می دهد تا کمی از تصوراتشان برای تفسیر عکس کمک بگیرند. وقتی چهره سوژه را نمی بینیم، می توانیم از تخیلمان برای حدس اینکه چه هدفی در آن لحظه دارند استفاده کنیم.
این عکس با زاویه over-shoulder حس پیش بینی یا حدس زدن آن که چه اتفاقی قرار است بیافتد را تقویت می کند.
این عکس را زمانی از پسرم گرفتم که حسابی مشغول فراهم کردن شن و ماسه برای ساخت قلعه شنی اش بود. همان طور که می بیند. اینجا در حال جست و جو برای مصالح است.
این عکس ترکیب دو ترفند است: عکاسی از پشت سر و نزدیک شدن. ضمناً عکس را با گوشی گرفتم.
6- از سرعت شاتر خلاقانه استفاده کنید.
یکی از مشکلات عکاسی کودک هنگام بازی و حرکت، “مات شدن حرکت” (motion blur) است. برای غلبه بر این مشکل به سرعت شاتر به اندازه کافی بالا (عدد سرعت شاتر کمتر) نیاز دارید. با این حال (با اینکه motion blur به خودی خود می تواند یک مشکل برای عکاسی از سوژه در حال حرکت باشد)، اما می توانید از آن در جهت خلاقیت استفاده کنید (مانند عکس زیر).
من از قابیلت سرعت شاتر کم iphone برای گرفتن این پرتره از دخترم استفاده کردم. همان طور که می بینید، صورت او کاملاً شارپ و فوکوس است. در حالی که پس زمینه کاملا blur شده است. این عکس را زمانی گرفتم که دخترم به سمت من می آمد و من عقب عقب گام برمی داشتم. بنابراین برای دوربین همه چیز در حرکت است جز دخترم (چون مرد به عنوان عکاس و دخترش هر دو در حال حرکت هستند پس سرعت آن ها نسبت به همدیگر تقریباً صفر است).
7- در عکس هایتان راوی یک داستان باشید.
شما می توانید در عکس هایتان راوی یک قصه باشید. می توانید یک داستان “قبل و بعد” (قبل و بعد از یک اتفاق) با تنها دو عکس روایت کنید. اما اگر تعداد عکس ها بیشتر باشد (سه عکس)، روایت یا داستان شما می تواند شامل آغاز، میانه و پایان باشد. یا آنقدر عکس داشته باشید که در انتها یک داستان مصور بسازید.
این داستان با یک دختربچه آغاز می شود که پدرش را به جایی خاص راهنمایی می کند.
در میانه داستان، او با پدرش می رقصد.
پایان داستان لحظه ایست که پدرش او را در هوا می چرخاند.
