انتخاب لباس برای آتلیه کودک

یکی از مسائلی که همیشه والدین برای عکاسی کودک خود با آن درگیر هستند، انتخاب لباس مناسب برای کودک در آتلیه می باشد. آتلیه کودک پیکسان مقاله ای در زیر آماده کرده است که شما عزیزان می توانید مطالعه کرده و با توجه به نیاز خود در زمان مناسب اقدام به خرید لباس کودک کرده و از بهترین ژست های عکاسی بهره مند شوید.

 

انتخاب رنگ مناسب برای لباس کودک در آتلیه

نکته مهم دیگر برای انتخاب لباس مناسب در آتلیه کودک، رنگ لباس است. شما می توانید با یک سرچ ساده در اینترنت رنگ های مکمل را پیدا کنید. و از طریق روانشناسی رنگ لباسی مناسب برای کودک خود انتخاب نمایید. مثلا رنگ های آبی و زرد ، نارنجی و بنفش ، صورتی و خاکستری، سفید و مشکی، سفید با رنگ های تیره، مشکی با رنگ های روشن و خاکستری با اکثر رنگ ها مکمل هستند. ترکیب رنگ مناسب لباس کودک می تواند تاثیر بالایی در عکس داشته باشد. درضمن شما می توانید با عکاس خود با توجه به رنگ آمیزی دکوری که برای شما در نظر گرفته است، در مورد ترکیب رنگ لباس کودک خود مشورت کنید.

 

 

تعداد لباس کودک در آتلیه

نکته دیگری که برای لباس کودک باید در نظر گرفته شود تعداد لباس می باشد. مثلا اگر شما یک دست لباس برای کودکتان در نظر گرفتید نباید این نکته را فراموش کنید که ممکن است کودک شما ارتباط لازم را با لباس برقرار نکند. و یا احساس راحتی نداشته باشد که در این صورت کار شما و عواملی که برای یک ژست خوب تلاش می کنند بسیار سخت تر می شود. به همین جهت حداقل چند دست لباس برای کودک خود تهیه کنید.

 

انتخاب زمان مناسب جهت گرفتن عکس نوزاد

جهت عکسبرداری از نوزاد به سن فرزندان دقت نمایید. این نکته از این نظر که توانایی نوزاد تا سه ماهگی کم می باشد، حائز اهمیت است. مثلا بازه زمانی 3 تا 12 ماهگی زمان مناسب جهت عکاسی کودک محسوب می شود. به دلیل اینکه کودک شما در سه ماهگی حداقل می تواند گردن خود را نگه دارد و یا در 6 ماهگی می تواند بنشیند ، لبخند بزند و به تلاش شما برای ایجاد ژست مناسب عکس العمل نشان دهد.

یا در سن 9 ماهگی ژست های چهار دست و پا و در سن 12 ماهگی از اولین روزهای راه افتادن و البته بهتر از آن در 13 ماهگی که کودک می تواند تعادل خود را به طور کامل حفظ کند و بایستد می توان عکس های زیبایی به یادگار داشته باشید. به همین جهت با توجه به میزان توانایی فرزندتان و با توجه به نوع فیگورهای عکاسی می توانید لباس مناسب برای کودکتان انتخاب نمایید.

تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی برای مبتدیان و حرفه ای ها

آیا شما قصد راه اندازی آتلیه عکاسی دارید و نمی دانید از کجا شروع کنید؟ آیا نمی دانید تجهیزات مورد نیاز آتلیه چیست؟ یا اینکه هم اکنون یک استودیوی عکاسی در اختیار دارید اما در مورد اینکه برای ارتقا و گسترش ابزار و تجهیزات آن چگونه اقدام کنید، مطمئن نیستید؟

انتخاب صحیح در خصوص تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی ممکن است قدری به درازا بکشد. شما نیاز دارید به اندازه کافی تحقیق کنید و دقیقاً بفهمید چه ابزاری مناسب کار شما و امکانات شماست.

پیش از آن که خودتان دست به کار خرید دوربین و تجهیزات دیگر شوید، باید ببینید دیگران از چه تجهیزات و امکاناتی برای استودیوهایشان استفاده کرده اند.

پس از کمی تحقیقات خواهید دانست که چه نوع فضا و امکاناتی مناسب کار شماست. در این مقاله راهنمایی هایی در خصوص دوربین و دیگر تجهیزات مورد نیاز آتلیه برای عکاسان حرفه ای و تازه کار وجود دارد. در ادامه لیستی از آن ها آمده است.

لیست تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی

• یک دوربین فول فریم یا APS-C (Advanced Photo system-c)
• لنزهای با فاصله کانونی ثابت (prime) و متغیر (zoom).
• سه پایه مناسب
• نور LED و نور استراب (strobe lights)
• فلاش
• ریموت کنترل
• Props (هر ابزاری که در صحنه عکاسی برای انتقال بهتر معنای مورد نظر عکاس به مخاطب استفاده شود یک props محسوب می شود. بیشترین کاربردش در عکاسی پرتره است).
• فضای استودیوی

حالا اجازه دهید کمی عمیق تر به دوربین و تجهیزات مذکور بپردازیم. در ادامه سه گزینه پیشنهادی مطرح می شوند که انتخاب از میان آن ها به توان خرید و اهداف شما از عکاسی و نحوه درآمدزایی تان از آن بستگی دارد.

گزینه پیشنهادی اول: تجهیزات لازم برای آتلیه ویژه مبتدیان

این گروه از پیشنهادات برای کسانی مناسب است که توان خریدشان محدود است و یا عکاسی را تازه آغاز کرده اند. پیش از هر کاری شما نیاز به خرید یک دوربین به اندازه کافی خوب برای ثبت عکس های با کیفیت خواهید داشت­. چنین دوربینی می تواند لزوماً گران قیمت نباشد. بهترین پیشنهاد یک دوربین APS حداقل 24 مگاپیکسل همراه با قابلیت فوکوس خودکار است.

برخی گزینه های برای یک دوربین و لنز مناسب عبارت اند از:

• دوربین: Canon EOS 80D- لنز: Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2
• دوربین: Nikon D7500- لنز: Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2
• دوربین: Fujifilm X-T2- لنز: Fuji XF 16-55mm f/2.8
• دوربین: SONY a6400- لنز: Tamron 28-75mm f/2.8

همه این دوربین ها تصاویر فوق العاده ای تولید می کنند و قیمت آن ها همراه با لنزشان بین 900 تا 1500 دلار است.  در کنار خرید دوربین و لنز اولیه، به تعداد متنوع تری لنز نیاز خواهید داشت. پیشنهادهایی برای لنزهای فیکس یا پرایم (با فاصله کانونی ثابت) و یا زوم (با فاصله کانونی متغیر):

لنز فیکس یا پرایم:

• Canon EF 50mm f/1.4 USM
• Nikon AF-S Nikkor 50mm f/1.8G
• Fuji XF 56mm f/1.2R
• Sigma 56mm f/1.4 DC DN contemporary for SONY

لنز زوم:

• Canon EF 70-200mm f/4.0L USM
• Sigma 70-200mm F2.8 EX DG APO OS HSM (Nikon)
• Fujifilm Fujinon XF 50-140mm F/2.8 R LM WR OIS
• Sony FE 70-200mm f/4 G OSS

علاوه بر دوربین و لنزها، به کارت حافظه نیاز خواهید داشت. شناخته شده ترین برندهای کارت حافظه این ها هستند:

• PNY
• San Disk
• SONY

به یاد داشته باشید که حداقل ظرفیت 32 گیگابایت را انتخاب کنید. چرا که برای عکاسی استودیویی شما با فرمت RAW (که بیشترین حجم به ازای هر عکس را در مقایسه با سایر فرمت ها اشغال می کند و مزیت آن این است که حداکثر ویژگی های قابل ویرایش عکس را در اختیار کاربر قرار خواهد داد) عکاسی خواهید کرد. بنابراین باید مطمئن باشید که فضای کافی برای ذخیره عکس ها در اختیار خواهید داشت.

سه پایه یکی دیگر از تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی است. در تصویر زیر یک نمونه به همراه جزییات مختلف آن را مشاهده می کنید.

به منظور گرفتن عکس های واضح شما به ابزاری برای نور پردازی (lightning) نیاز خواهید داشت. اما از آن جا که ما در حال بررسی پیشنهادهای کم خرج برای بودجه های محدود هستیم، شما می توانید خود را به خرید رفلکتور و نور LED محدود کنید و از نور طبیعی موجود در استودیو کمک بگیرید.

برای آنکه بتوانید رفلکتور ها و یا LED ها را در جای مورد نظرتان قرار دهید، به استند و گیره نیاز خواهید داشت.

گزینه پیشنهادی دوم: تجهیزات مورد نیاز آتلیه پیشرفته به همراه رفلکتور و دو شاخه نور

اگر بودجه بیشتری در اختیار دارید، می توانید تجهیزاتی تهیه کنید که شما را از رقبا پیش می اندازد. در قسمت دوربین، برای بودجه های بیشتر، این موارد پیشنهاد می گردد:

• Canon 6D Mark II
• Nikon D750
• Fujifilm XH1
• Sony a7 III

اگر بودجه تان اجازه می دهید من توصیه می کنم به جای یک شاخه نور استودیویی، از دو شاخه نور استودیویی استفاده کنید. در کنار این ها (برای هر کدام از شاخه نورها) یک چتر نور 60 درجه نیز تهیه کنید.

موارد مربوط به سه پایه، کارت حافظه، استند و گیره، تفاوتی با حالت اول ندارند.

گزینه پیشنهادی سوم: تجهیزات مورد نیاز آتلیه کاملاً حرفه ای به همراه سه شاخه نور

اگر قصد دارید که به پیشرفت قابل ملاحظه ای در عکاسی استودیویی برسید و به آن به چشم یک تجارت حرفه ای نگاه کنید، طبیعتاً سرمایه گذاری بیشتری نیاز خواهید داشت. به قول معروف هرچه پول بدهی آش میخوری!

برای دوربین این موارد پیشنهاد می شود:

• Canon 5D Mark IV
• Nikon D850
• Fujifilm GFX50s
• Sony a9

علاوه بر موارد پیشنهادی درگزینه دوم، تعداد نورها را به سه شاخه افزایش دهید. همچین یک moonlight B6 را هم می توانید به تجهیزات اضافه کنید. تا آنجا که بودجه تان اجازه می دهد، استند ها و نورهای تک رنگ (monochrome) بیشتری به استودیو اضافه کنید. این ها به شما کمک می کند تا دستتان برای نورپردازی های متنوع باز باشد. در این مرحله همچنین پیشنهاد مهم در خصوص تهیه یک سه پایه 284 CARBON ساخت شرکت ALTA می باشد.

در هنگام تهیه مواردی که پیشنهاد شد، همیشه آینده نگر باشید. اگر اکنون هزینه بیشتری برای تهیه موارد با کیفیت بالاتر بکنید، مدت زمانی که می توانید از آن ها استفاده بهینه بکنید، قطعاً افزایش خواهد یافت و نتیجه با کیفیت تری از عکاسی استودیویی را برای شما رقم خواهد زد.

عکاسی خیابانی و 10 قاعده که باید شکسته شود

یک روز همراه با یکی از دوستانم که بیشتر عکاسی پرژه ای برای مشتریانش انجام می دهم به یک گردش عکاسی رفته بودیم. بیشتر این زمان را به صحبت درباره کار مستقل (freelance works) گذراندیم اما در خیابان هرجا که صحنه یا اتفاقی توجه ما رو جلب می کرد، به نوعی عکاسی خیابانی انجام میدادیم. هر دو از لنزهای زوم استفاده می کردیم ولی با دیدن عکس هایش متوجه شدم که هیچ عکسی را بدون زوم کردن ثبت نکرده است. تقریباً تمام عکس هایش همین گونه بود. سرانجام پس از حدود 30 عکس، که این رویه زوم کردن در تمام عکس هایش تکرار شده بود، به او گفتم: قرار نیست همیشه زوم کنی! این خلاف قوانینه!

او نمی دانست من دارم از چه چیزی حرف می زنم. این را زمانی فهمیدم که در جواب جمله من گفته بود: آن ها قانون هستند؟ بعد از این من شروع کردم به توضیح دادن تعدادی از بایدها و نبایدهای عکاسی خیابانی. بعد از یک مکالمه کوتاه درباره آن لیست از بایدها و نبایدها، او تقریباً روند عکس گرفتن را متوقف کرده بود. چرا که من میدانستم این قواعد (باید و نباید) هستند که مانع پیشرفت ما می شوند.

 

معرفی قواعد مزاحم در عکاسی خیابانی

در این مقاله من می خواهم درباره 10 اصل یا قانون که فکر می کنم در عکاسی خیابانی به عنوان یکی از انواع عکاسی آن ها را باید شکست، صحبت کنم. یادآوری می کنم که منظور من آن نیست که شما هربار که برای عکاسی در خیابان می روید باید این قواعد را بشکنید. هدف من این است که به شما بگویم اجازه دهید دیدگاه و روش های جدید در نگاهتان به عکاسی فرصت بروز بیابند.

 

اصل اول: فقط با تنظیمات دستی (Manual) عکاسی کنید.

بعضی از اصولی که در ادامه خواهم گفت ضرورتی همیشگی برای کنار گذاشته شدن و رعایت نشدن ندارند. اما این اصل اول را منحصراً توصیه به شکستن همیشگی اش می کنم! اگر فقط manual عکاسی می کنید، زندگی را برای خودتان سخت تر کرده اید. چرا باید همیشه نگران چیزی باشید؟ (اشاره به استفاده از تنظیمات دستی که باعث می شود عکاس نسبت به درست بودن انتخاب اش تردید داشته باشد). من حتی نمی توانم تصور کنم که در هر بار عکاسی باید تمام تنظیمات دوربین را خودم از نو تغییر بدهم. اگر فضا تاریک است، ایزو را تغییر بده، اگر هوا روشن است، سریع دیافراگم را عوض کن، … همه این ها خیلی دردسر سازند!

بهترین حالت برای عکاسی خیابانی، استفاده از حالت P یا Program و یا بعد از آن الویت دیافراگم (A  یا Av در نیکون و کانن). من شخصاً دومی را ترجیح می دهم. من دیافراگم را روی f/8 و ایزو را روی 400 می گذارم و بنابراین سرعت شاتر را به خود دوربین واگذار می کنم. بعد از این دیگر به تنظیمات دوربین فکر نمی کنم و با دیدن هر موضوع هیجان انگیزی فقط عکاسی ام را انجام می دهم.

 

اصل دوم: از پشت عکاسی نکنید

اغلب می بینید همه می گویند که از پشت سوژه ها عکاسی نکنید. دلیل شان برای این صحبت این است که عکس ها در این حالت ترسناک می شوند یا روایت و داستان و هدف خاصی در این نوع عکس ها نیست و… من مخالف این استدلال هستم. همه عکس ها یک ظرفیت داستانگویی دارند و این موضوع به زاویه عکاسی از سوژه ارتباطی ندارد.

اما در عین حال نمی گویم که راه بیفتید پشت سر همه و دقیقاً آن ها را از پشت سر عکاسی کنید! آنچه هدف من است، انعطاف پذیر بودن شماست. اگر قاب جالبی از پشت می بینید، ثبتش کنید و به خودتان نگویید: “من اکنون پشت سر سوژه هستم و عکاسی از سوژه انسانی از پشت سر خلاف قواعد زیبایی شناسی است”. من بارها به خاطر همین تصورم فرصت هایی را برای عکاسی خوب از دست داده ام.

 

اصل سوم: از پایین عکاسی نکنید

معمولاً وقتی یک عکس پرتره از عکاسان خیابانی در حال کار می بینید، آن ها در حال نگه داشتن دوربین مقابل چشمانشان هستند. من هم بیشتر عکس هایم را همین گونه ثبت کرده ام. اما این مهم است که بدانید این تنها قاعده ای نیست که باید برای گرفتن عکس در خیابان خود را به آن محدود کنید. زوایای مختلف را امتحان کنید و دوربین را از چشمانتان فاصله بدهید! مثل این عکس، آن را کنار پاهایتان نگه دارید. این کار را با این استدلال که از ترستان دوربین را مخفی کرده اید یا جایی گرفته اید که دیده نشود، انجام ندهید. بلکه برای داشتن زوایه ها، نماها و ترکیب بندی های تازه این کار را بکنید.

 

اصل چهارم:دیده نشوید

این قانونی است که من از آن متنفرم. همه می خواهند دیده نشوند. همه ما که در نیویورک زندگی نمی کنیم! برخی از ما در شهرهای کوچک زندگی می کنند. فارغ از اینکه من کجا هستم، اگر در حال عکاسی از شما با یک لنز 28 یا 35 میلی متری باشم، شما مرا خواهید دید. بله در یک شهر کوچک و در یک خیابان خلوت در این حالت قطعاً شما را مرا خواهید دید.

اگر سوژه شما را می بیند، خب که چه؟! بیشتر سوژه های من در هنگام عکاسی، خصمانه به من نگاه می کنند. بله این ممکن است خلاف اصول و قواعد باشد. اما در این حالت چون اصلاً به اینکه کسی مرا می بیند یا نمی بیند فکر نمی کنم، کارم  هیجان انگیز تر خواهد شد.

 

اصل پنجم: کراپ نکنید

این قاعده ای بود که در زمان عکاسی آنالوگ و استفاده از فیلم عکاسی رواج داشت. کراپ کردن در آن زمان ها یک کار طاقت فرسا بود. اما اکنون که از این دردسر رها شده ایم، کراپ کردن فوق آسان است. اگر با کراپ کردن عکس بهتری خواهید داشت، انجامش دهید.

 

اصل ششم: از زاویه باز استفاده کنید

نمی خواهم دروغ بگویم! اگر از من بپرسید که چه لنزی (فاصله کانونی) برای عکاسی مناسب است من به شما می گویم 28 میلی متر. اما من که هستم که قانونی بگذارم؟ 35 میلی متر بهترین فاصله کانونی برای عکاسی خیابانی است. این یعنی 50 میلی متر فاجعه است؟ همه این عددها به درک، با 70 میلی متر عکاسی کنید اگر آن را بیشتر دوست دارید.

زمانی که از شکستن قواعد حرف می زنم، منظورم این است که از امتحان کردن و متفاوت عمل کردن نهراسید. شما مجبور نیستید فقط با فاصله کانونی 70 میلی متر عکاسی کنید. اما اگر حس کردید این فاصله کانونی غیر واید (wide) برخلاف توصیه های عکاسان خیابانی که لنزهای 28 و 35 میلی متری را توصیه می کنند، به عکس های شما ویژگی های بهتری می دهد، از آن استفاده کنید.

من گمان می کنم که زمانی تعدادی از مردم قواعدی را که اکنون ما به آن ها اصول می گوییم درست کرده اند. خود آن ها زمانی شکننده قوانین پیش از خود بوده اند. من همیشه می گویم با فاصله کانونی 28 میلی متری عکاسی می کنم. اما لزومی نمی بینم که همان روز با فاصله کانونی 200میلی متری هم عکاسی نکنم.

 

اصل هفتم: با لنز فیکس عکاسی کنید

زمانی که اولین دوربین عکاسی ام را خریدم، تا دو ماه هیچ عکسی نگرفتم! چون جایی خوانده بودم که جامعه عکاسان خیابانی با لنز زوم رابطه خوبی ندارند. پس من هم لنز XF 18-55 خودم را فروختم و یک لنز فیکس XF18 mm گرفتم و راستش را بخواهید از آن متنفر بودم. بعد از آن XF35 میلی متری خریدم و آن را هم دوست نداشتم. هیچ کدام از این لنز های فیکس (لنزی که فقط یک فاصله کانونی ثابت دارد) را دوست نداشتم و به خرج کردن پولم ادامه می دادم.

بعد از مدت ها فهمیدم که لنز 35 میلی متری لنز محبوب من است. این را زمانی تجربه کردم که دوربین ام Fujifilm X100T بود. من از عکاسی با این دوربین لذت می بردم، اما تقریبا یک سال از زمانم را به بهانه یافتن لنز فیکس مناسب هدر دادم. همه این ها به این خاطر بود که زمانی کسانی به من گفته بودند که باید یک لنز فیکس مناسب برای خودم بیابم.

اگر من پیش از این کارها، با لنزهای زوم-که فاصله کانونی متغیر دارند-کار می کردم، این شانس را داشتم که بدون هدر دادن پولم، فاصله کانونی محبوبم را بیابم. جالب اینجاست که من امروزه تمام عکاسی های خیابانی ام را با لنز زوم انجام می دهم و فاصله کانونی 28 میلی متر لنز زوم را استفاده می کنم نه یک لنز فیکس 28 میلی متری.

 

اصل هشتم: قاعده یک سوم

مردم هنگام نقد عکاسی خیابانی همیشه از قواعد ترکیب بندی صحبت می کنند. بسیار خب، ترکیب بندی مهم است. اما اجازه دهید به گونه ای تظاهر نکنیم که گویی هیچ وقت عکس هایی عجیب و خارج از قاعده های ترکیب بندی نگرفته ایم. من نمی توانم این گونه باشم که: “ببین عکست بهتر میشد اگر یه کمی بیشتر سمت راست می ایستادی و قاب بندی میکردی…”.

اجازه دهید با آن مواجه شویم: وقتی در حال عکاسی از یک لحظه خاص هستید، بیشتر آنچه اتفاق می افتد خارج از کنترل شماست. می توانید دوربین را جا به­ جا کنید، ترکیب بندی حول سوژه را تا آن جا که می توانید بهبود دهید، اما مردم نمی توانند خودشان را با قاب بندی ما تطابق دهند.

زمانی که افراد در حال نقد ترکیب بندی عکس های شما هستند، نمی دانند که در لحظه ثبت عکس چه گذشته است. شاید یک ساختمان پشت سر شما بوده است، یا یک کارگاه ساختمانی درست کنار شما. شاید شما فقط 6 ثانیه زمان داشته اید قبل از آن که سوژه وارد فروشگاه شود یا تلفن همراهش را جواب دهد. ما فقط می توانیم یک عامل از عوامل تاثیرگذار روی عکس را کنترل کنیم. وظیفه شما ثبت عکس است و اگر می توانید به خوبی قاب بندی کنید، بسیار خوب! اگر نمی توانید، آن چیزی که می توانید را انجام دهید، به نقد دیگران و… فکر نکنید.

 

اصل نهم: از نزدیک عکاسی کنید

این قاعده ایست که من با آن زندگی می کنم، چیزی در عکاسی کردن آدم ها از فاصله نزدیک وجود دارد که برای من هیچان انگیز است. اما اخیراً من این قاعده را هم شکسته ام، زمانی که با یک لنز تله عکاسی می کنم. شما نیاز ندارید که روبروی صورت یک سوژه بایستید تا عکسش را ثبت کنید، اگر کسی چنین قانونی برای شما وضع کرده است، این مقاله را به آن ها معرفی کنید.

 

اصل دهم: پرتره ها عکس خیابانی محسوب نمی شوند

من پرتره های زیادی در خیابان می گیرم و روند این کار برای من معمولاً به این گونه است که به سمت کسی می روم، با او احوال پرسی می کنم و در خصوص اینکه می خواهم از او عکس بگیرم سوال می کنم. معمولاً خیلی از پرتره هایی که در خیابان می گیرم، تعریف و تمجید می شود. اما همیشه کسانی هم هستند که مدام می گویند عکاسی پرتره در خیابان در ژانر عکاسی خیابانی قرار نمی گیرد!

حالا من اینجا می خواهم این نظر را به چالش بکشم. من معتقدم که ثبت پرتره های خیابانی از این نظر که سرعت تغییرات جهان و جوامع بسیار زیاد شده است، دارای اهمیت است. بله از نظر ما که خودمان در این زمان هستیم، آدم های اطرافمان عجیب و یا جالب نیستند. اما سی سال بعد که احتمالاً با این روند رشد تکنولوژی شکل و نوع زندگی بشر به کل متفاوت خواهد بود، متوجه اهمیت ثبت این روزهای جوامع خواهیم شد. اجازه ندهید که آن نظرات قائل به دسته بندی شما را از پیشرفت و عکاسی (همراه با شکستن قواعد) دلسرد کنند.

 

منبع:petapixel.com

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی نجوم

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا

عکاسی خبری و اصول آن

 

هر روز تصاویر حاصل از عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم را در رسانه ها می بینید. عکاسان خبری تصاویری از آنچه نویسندگان خبر و گزارش ها با کلمات ارایه می کنند را با زبان تصویر بازگو می کنند. آن ها همه اتفاقات مهم روز را پوشش می دهند و ویترینی از چهره هایی که در صدر اخبار روز هستند را به نمایش می گذارند. آن ها باعث می شوند گاهی حس کنیم که خودمان در دل اتفاقات و حوادث هستیم.

عکاسی خبری چیست؟

به لحاظ تاریخی عکاسی خبری زمانی متولد شد که عکاسان توانستند دوربین و تجهیزات عکاسی شان را به جبهه های جنگ ببرند. برای نخستین بار شهروندان عادی توانستند تاثیر جنگ را درست در روزنامه ها ببیند. این یک اتفاق مهم درتاریخ عکاسی بود و اهمیتش در فاصله بین جنگ های مهمی همچون جنگ داخلی آمریکا و جنگ جهانی دوم بیشتر و بیشتر مشخص شد.

با این همه عکاسی خبری صرفاً درباره جنگ یا حوادث نیست و فراتر از این هاست. عکاسی خبری معمولاً راوی یک داستان است و قادر است حتی این کار را با تنها یک فریم عکس انجام دهد. عکس های دفاع مقدس که توسط عکاسان حوزه خبر ثبت شده است یا عکسهای خبری برگزیده سال 2019 که اخیرا انتخاب شده اند. همه این عکس ها احساسات خاصی را تحریک می کنند: حیرت، همدردی، غم یا لذت.

این نشانه مشخصه عکاسی خبری است؛ ثبت لحظه ای به خصوص در زمان و انتقال حس آن لحظه به مخاطب عکس به گونه ای که خود را در همان لحظه ثبت عکس حس کند.

 

 

روایت یک داستان در تنها یک عکس

به زبان ساده عکاسی خبری ثبت یک رخداد است. اما در عین حال این فقط به ثبت یک لحظه محدود نمی شود. انتقال حس لحظه مهم تر از ثبت آن است. داستان های مبتنی برکلمات، داستان را تکه تکه به مخاطب منتقل می کنند. در حالی که عکاسی خبری تلاشش آن است که این اتفاق در یک عکس بیفتد.

اگرچه این کار (انتقال داستان در یک عکس به تنهایی) یک اتفاق عالیست، اما عکاسی خبری صرفاً بر مبنای این تعریف نمی تواند محدود به یک قاب بندی عالی (یا به عبارتی یک عکس صرفاً زیبا) شود. عکاسی خبری درباره آگاه کردن مخاطبش از داستانی ست که واقعاً در حال تکوین است. “مشاهده گر” بودن شاید یک عبارت مناسب برای توصیف عکاس خبری باشد.

عکاسی خبری به مخاطب اجازه می دهد برای چند ثانیه دنیا را از دریچه چشم عکاس ببیند. زمانی که عکاسی خبری به بهترین نحو اتفاق بیفتد. آن لحظه ثبت شده میلیون ها بار دست به دست می شود. زمانی که یک پرتره محیطی (environmental portraiture) ثبت می کنید، المان های داخل محیط به انتقال حس و تعریف داستان کامل همانقدر کمک می کنند که خود سوژه پرتره. (پرتره محیطی به معنای عکاسی از افراد و مشاغل در محیط کاری مخصوص به خودشان است و معمولاً در حوزه عکاسی خبری مستند قرار می گیرد).

احساسات در عکاسی خبری معمولاً به صورت دست نخورده ثبت می شوند. عکاس خبری همچون یک عکاس تبلیغاتی یا عکاس پرتره آتلیه به اتفاقات داخل صحنه عکاسی جهت دهی نمی کند. بر عکس، بهترین حالت برای عکاس خبری آن است که چنان با محیط یکی شود که کسی حضور او را احساس نکند. آن ها مشاهده گر هستند نه هدایت کننده.

همین رویکرد “من بیشتر یک مشاهده گر هستم” است که به موضاعات خبری اجازه می دهد که در مقابل دوربین خودشان باشند. و همین است که یک عکاس خبری را از سایر عکاس ها در شاخه ها و ژانرهای دیگر عکاسی جدا می کند تا بتوانند راوی و ثبت کننده لحظه ها باشند. بسیاری از موارد تنها یک عکس خبری موفق برای میلیون انسان بیننده آن می تواند به منزله دعوت به عملی مشترک از طریق پیام موجود در آن باشد.

اخلاقیات در عکاسی خبری

یک بخش مهم دیگر در حوزه عکاسی خبری مساله وفاداری است. این به آن معناست که آنچه که درون عکس دیده می شود، همان است که دقیقاً در آن لحظه ثبت عکس رخ داده است. عکاس خبری اخلاقاً در برابر هرگونه تحریف و تغییر داستانی که عکسش روایت می کند مسئول است و نباید به چنین عملی دست بزند.

خطوط و سیم های بدقواره انتقال نیرو (برق) نباید در ویرایش عکس حذف شوند؛ دود بیشتری در یک صحنه آتش سوزی نباید در مرحله ویرایش به عکس اضافه شود. آنچه ثبت شده است، همان گونه است که بوده است. متاسفانه عکاسی دیجیتال به خاطر امکانات بی شمارش در ویرایش عکس ها این فضای دست نخوره روایت در عکس خبری را تحت تاثیر قرار داده است.

عکس ها باید پنجره ای باشند به رخداد درون آن. به شکلی معقول ویرایش هایی مانند روشن کردن سایه ها برای بهتر دیده شدن چهره ها یا کمی شارپ کردن (واضح کردن) آن ها برای کاهش مات بودن و خارج از فوکوس بودن یک سوژه قابل قبول است. اما مهم این است که جوهره و ذات عکس را تغیر ندهید. اگر این کار را بکنید، شما داستان عکس را عوض کرده اید.

در یک تعریف ساده و سرراست، عکاس خبری (photojournalist) کسی است که از عکس برای بیان یک داستان یا یک روایت استفاده می کند. عکس های یک عکاس خبری در هرجایی می تواند منتشر شود: از روزنامه ها و مجلات گرفته تا شبکه های اجتماعی، وبلاگ ها و سایت ها.

در مواردی عکاس در همکاری با یک خبرنگار یا نویسنده فعالیت می کند. در این حالت آن نویسنده یا خبرنگار تمرکز اصلی بر تهیه گزارش و جزییات حوادث و اخبار را دارد و عکاس در کنارش از طریق عکس ها آن ماجراها و حوادث را روایت می کند. در عین حال بسیاری از عکاسان خبری مستقلاً نویسندگی و عکاسی را به عنوان یک عکاس-خبرنگار بر عهده دارند. این گونه عکاسان خبری معمولاً وبلاگ های عکاسی خبری را اداره می کنند.

ویژگی های عکاسی خبری

1- عکاسی خبری حاوی معناست.

هدف اصلی از عکاسی خبری روایت یک داستان است به گونه ای که بهتر از نوشته یا گزارش یک مفهوم را به مخاطب منتقل کند. بنابراین این نوع عکس ها باید حاوی ثبت تصاویر و لحظه هایی باشند که در ارتباط و تناسب منطقی با موضوع خبر داستان یا روایت شان قرار بگیرند.

مثلاً یک گزارش خبری درباره یک مادر و دختر که پس از 25 سال هم را یافته اند، در صورتی تاثیرگذارتر و موفق تر خواهد بود که با عکس هایی از لحظات نخستین به سوی هم آمدن دونفر یا در آغوش کشیدن یکدیگر و یا اشک ها و لبخندهای آن لحظه ها همراه باشد.

2- عکاسی خبری وابسته به عامل زمان است.

عکاسی خبری به اتفاقات روز توجه دارد و باید همراه با جریان اخبار حرکت کند. به یک معنای عام تر عکاس خبری باید بداند مردم هر روز درباره چه موضوعی حرف می زنند. این به روز بودن و همراه بودن با اتفاقات روز، عکس خبری و عکاسی خبری را به پدیده ای جذاب تر از محتوای خواندنی و شنیدنی برای مخاطب تبدیل می کند.

مثلاً زمانی که گابریل داگلاس در المپیک لندن موفق به کسب مدال در ژیمناستیک شد، عکس های مربوط به هنرنمایی اش به سرعت در اینترنت و در میان مردم دست به دست می شد. این عکس ها با کمترین توضیحات و حتی بدون نیاز به آن ها برای هر بیینده ای جذاب تر از خواندن خبر موفقیت او به تنهایی بود.

3- عکاسی خبری بی طرف است.

عکاسی خبری باید فارغ از طرفداری از گروه یا شخص خاصی، صرفاً راوی لحظه ها باشد. هرچند بعضی عکاسان معتقد اند که کاملاً “بی طرف” بودن یک امر بسیار مشکل است. از نظر این عکاسان، عبارت “راستگو” برای توصیف یک عکاس خبری مناسب تر است از توصیف او با عنوان “بی طرف”. فارغ این که عکاس خبری ترجیح می دهد که صادق باشد یا بی طرف،  مهم ترین نکته این است که لحظه ها را همان طور که هستند ثبت کند.

مهم این است که هیچ چیز را از بیرون به آنچه در جریان است تحمیل نکنید. برای مثال اگر یک عکاس خبری در حال عکاسی از صحنه خاکسپاری است، نباید به بهانه تاثیرگذاری بیشتر و دراماتیک کردن نتیجه عکس، از فردی بخواهد که عمداً در مقابل او گریه کند. احساسات واقعی  و اصیل باید ثبت شوند.

4- عکاسی خبری روایت گر است.

همان طور که پیش تر ذکر شد، عکاسی خبری باید داستانگویی کند. عکس ها باید با توضیحاتی کوتاه همراه باشند و خودشان بتوانند یک روایت را به مخاطب منتقل کنند.

برای مثال عکسی که دو دختربچه را در حال حمل یک جعبه کوچک لباس های قدیمی نشان می دهد، روای بهتری از عکس همان جعبه در حالی که روی آن نوشته شدن “جعبه لباس” است.

5- عکاسی خبری به زیبایی شناسی توجه دارد.

عکس های خبری معمولاً از اصول عکاسی پیروی می کنند که به جلب توجه مخاطبین از قشرهای مختلف کمک می کند. عکس هایی با فوکوس صحیح، زوایه مناسب و رنگ خوب قطعاً بیش از یک عکس با فوکوس اشتباه یا مات عمل می کند.

شاخه های مختلف عکاسی خبری

اگر می خواهید عکاسی خبری را به شکلی جدی ادامه دهید، باید به اندازه کافی شاخه های مختلف عکاسی خبری را بشناسید.

اخبار عمومی. این شاخه می تواند شامل عکاسی از هر نوع رخدادی که در زمان حاضر اتفاق می افتد شود. مثال های این شاخه عبارتند از: کنفرانس خبری، رونمایی از یک محصول و یا رخداد های خیریه و شبیه به آن.

اخبار فوری. این شاخه همان طور که مشخص است به حوادث و رخدادهای پیش بینی نشده و ناگهانی اختصاص پیدا می کند. آتش سوری، دزدی و حوادث رانندگی مثال هایی از حوزه خبری هستند.

عکاسی خبری مستند. این شاخه معمولاً شامل یک پروژه طولانی عکاسی از روند اتفاقات است. مثلا عکاسی که در کنار یک کاندیدای انتخابات ریاست جمهموری از ابتدای کمپین تبلیغاتی اش تا پایان حضور می یابد و یا عکاسی که هدفش روایت کردن داستان زندگی یک کودک یتیم است.

عکاسی ورزشی. رخدادهای ورزشی به سبب ماهیت غیرقابل پیش بینی و لحظه ای اتفاقاتی که در آن ها در جریان است، می توانند در حوزه عکاسی خبری قرار بگیرند. به ویژه آن که رخدادهای ورزشی ظرفیت خوبی برای روایت و داستان گویی دارند.

عکاسی پرتره خبری. اشتباه نکنید. این شاخه با عکاسی پرتره ای که می شناسید متفاوت است. عکس های پرتره خبری معمولاً شامل به تصویر کشیدن افراد مهم یک جامعه در محیط کارشان است. مانند: یک راننده حرفه ای اتومبیل در کنار ماشینش، یک پزشک شناخته شده در اتاق جراحی و یا رییس جمهور آمریکا در اتاق بیضی (اتاقی که جلسات کابینه آمریکا در آن تشکیل می شود).

آموزش نکات عکاسی خبری

حتی اگر سال هاست که عکاسی می کنید، لزوماً یک عکاس خبری خود نخواهید بود مگر آن که نکات اساسی این حرفه را بدانید.

1- عکس های خوب بهتر از نوشته و متن یک داستان را روایت می کنند. و برای گفتن یک داستان باید به این المان ها توجه کنید:

آ- فرد و جامعه

ب- احساسات. به خصوص احساساتی که فقط در صورت افراد بروز می کند.

ج- حرکات، اتفاقات

د- اتفاقاتی که به ندرت با آن مواجه می شوید. کسانی که شبیه دیگران نیستند. مثلاً پدری نابینا که از روی کتاب بریلش در حال قصه خوانی برای کودکش است.

2- عکس های شما باید متوجه صورت سوژه ها باشد نه پشت سرشان. از مردم در حال انجام فعالیت عکاسی کنید. از مردم در حالی که کاری به خصوص انجام می دهند، عکاسی کنید. از افراد در حال دست دادن خودداری کنید. عکس های تکراری مخاطب را خسته می کند.

3- به زاویه عکاسی تان توجه ویژه کنید. برای اطمینان از اینکه بهترین ترین زاویه برای عکاسی را انتخاب کرده اید، چند عکس در زوایای مختلف بیاندازید. این شبیه کاری ست که کارگردان یک فیلم در هنگام پیدا کردن بهترین زاویه فیلم برداری برای یک پلان انجام می دهد.

عکاسی خبری یک روش فعال برای داستان گویی و انتشار اخبار در گروه های مختلف مخاطبان است. در مقایسه با مقالات و نوشته ها، عکس ها بی شک جذاب تر هستند. مردم معمولاً جذب عکس ها می شوند به این علت که سرشار از رنگ و جذابیت هستند. در یک کلام بهترین ویژگی عکاسی خبری آن است که از کلمات و عبارات برای توصیف استفاده نمی کند، این خود تصاویر هستند که بی واسطه احساسات و واقیعات را بازگو می کنند.

 

منبع: https://contrastly.com

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی نجوم

عکاسی خیابانی

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا

ده نکته در عکاسی ورزشی برای مبتدیان

ثبت حرکات و لحظات هیجان انگیز یک مسابقه ورزشی چه فوتبال باشد چه تنیس و چه ورزش های دیگر، یک حس فوق العاده برای عکاس خواهد بود. اما پرسش اساسی اینجاست که ما هم می توانیم به کیفیت آن عکس های ورشی عالی در مجله ها و سایت های ورزشی عکاسی کنیم و در واقع به طور حرفه ای وارد عرصه عکاسی ورزشی شویم؟

در اینجا 10 نکته برای آموزش عکاسی ورزشی به عنوان یکی از محبوب ترین سبکهای عکاسی را با عکاسان تازه کار در میان می گذاریم. امیدوارم این نکات آن ها را به حرفه ای که انتخاب کرده اند علاقه مندتر کند.

لوازم مورد نیاز برای عکاسی ورزشی

شما به یک دوربین DSLR نیاز خواهید داشت. در هر صورت مهم این است که دوربینی داشته باشید که سرعت شاتر آن قابل تنطیم دستی باشد. بدون این ها، احتمال آنکه بتوانید عکس های خوبی در ژانر عکاسی ورزشی ثبت کنید، بسیار کم خواهد بود.

1- یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر تهیه کنید

یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر به شما این امکان را می دهد تا جزییات یک اتفاق را در یک فعالیت ورزشی ثبت کنید. بدون داشتن لنز زوم (لنزی که قابلیت تغییر فاصله کانونی را دارد و معمولاً محدوده فاصله کانونی های بیش تر از 70 میلی متر را پوشش می دهد)، نمی توانید در میان المان های مختلف در صحنه، سوژه مورد نظرتان را از دیگران جدا کنید.  دو لنز تله زوم برای مبتدیان این ها هستند:

• Nikkor AF-S DX 18-300 mm f/3.5-5.6 ED VR
• Canon EF100-300mm f/4.5-5.6 USM

2- در حالت تنظیم کاملاً اتوماتیک عکاسی نکنید

این یک اشتباه معمول در بین عکاسان آماتور است. آن ها یا دوربین را در حالت اتوماتیک قرار می دهند و یا آن را در حالت های خاصی مانند “sport” و یا “action” قرار می دهند. اگرچه این تنظیمات تمام اتوماتیک ممکن است در مواردی خوب عمل کنند، اما برای حرفه ای شدن نیاز دارید که با حالت های غیر اتوماتیک و نیمه-اتوماتیک کار کنید.

3- از سرعت شاتر بالا استفاده کنید

در عکاسی ورزشی باید سرعت شاتری به اندازه کافی سریع داشته باشید، به نحوی که بتوانید اطمینان حاصل کنید این سرعت شاتر ریزترین و سریع ترین عمل ورزشکاران یک اتفاق ورزشیِ در حال رقم خوردن را ثبت خواهد کرد. به عنوان یک توصیه کلی سعی کنید به سرعت شاتر کمتر از 500/1 ثانیه نروید (سرعت شاتر را از این آهسته تر نکنید).

4- از حالتِ “الویت دیافراگم” استفاده کنید

در دوربین های DSLR معمولا پنج حالت کلی برای عکاسی وجود دارد: اتوماتیک (Automatic)، Program Automatic، الویت شاتر (Shutter Priority)، الویت دیافراگم (Aperture Priority) و تنظیم کاملاً دستی (Manual).

حالت الویت دیافراگم که در دوبین های نیکون با A و در کانن با AV نمایش داده می شود، به ما این امکان را می هد تا با تعیین اندازه بازشدگی دهانه دیافراگم، به دوربین اجازه بدهیم سرعت شاتر مناسب را انتخاب کند.

اگر دوربین شما DSLR نیست، نیازی نخواهد بود که به دیافراگم توجه کنید، در عوض باید نگران سرعت شاتر باشید که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. هنگامی که با الویت دیافراگم عکاسی می کنیم، از آن جا که دوربین خودش سرعت شاتر را تنظیم خواهد کرد، برای یک روز روشن آفتابی این تنظیم (استفاده از الویت دیافراگم) انتخاب مناسبی است. بیشتر عکاسان ورزشی حرفه ای، معمولاً از همین روش برای عکاسی استفاده می کنند: انتخاب یک دیافراگم خیلی باز (مثلاً f/2.8  یا f/4) که به خاطر حجم بالای نور ورودی به دوربین در این حالت، سرعت شاتر به طور خورکار یک عدد خیلی کم (سرعت بالا) خواهد بود، و این یعنی قادر به ثبت لحظه ها و حرکت های خیلی جزیی و سریع خواهید بود (به خاطر سرعت شاتر بسیار کمی که ایجاد می شود).

5- به ایزو (ISO) توجه کنید

سرعت شاتر بسیار مهم است. اما در تعیین نور دهی (exposure) در عکاسی دیجیتال سه مولفه در کنار هم تعیین کننده هستند: سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو. وقتی در حالت نیمه اتوماتیک/دستی مانند الویت شاتر یا الویت دیافراگم عکاسی می کنید، باید میزان ایزو را خودتان تعیین کنید. برای تعیین عدد ایزو مناسب باید به فاکتورهایی مثل مکان و زمان عکاسی دقت کنید.

برای عکاسی از یک مسابقه فوتبال در یک روز روشن آفتابی، یک ایزو پایین مانند ISO 400 می تواند انتخاب خوبی باشد، چرا که نور کافی در محیط وجود دارد. در مقابل در یک روز ابری و خاکستری شرایط کمی متفاوت تر است و این را از طریق عدد ایزو به دوربین می گوییم. برای یک روز تاریک، ایزو را باید به محدوده 800 تا 1200 افزایش دهید. دقت کنید که عدد ایزو حداکثری که می توانید انتخاب کنید و همزمان عکسی که ثبت می کنید فاقد نویز باشد، به کیفیت صفحه حساس دوربین شما بستگی دارد.

6- اگر الویت دیافراگم قابل استفاده نیست، از الویت شاتر استفاده کنید

این تنظیم برای دوربین های غیر SLR که معمولاً فقظ قابلیت تنظیم سرعت شاتر را دارند مناسب است. بسیاری از دوربین های دارای قابلیت point-and-shoots (در بسیاری از دوربین های کامپکت این قابلیت وجود دارد)، به کاربر اجازه تنظیم سرعت شاتر را می دهند.

به جای آنکه همچون حالت الویت دیافراگم به دوربین بگوییم که چه میزان نور از طریق دهانه دیافراگم وارد شود، با استفاده از الویت شاتر به دوربین می گوییم پرده شاتر چقدر سریع باز و بسته شود و دوربین متناسب با انتخاب ما، دیافراگم مناسب را انتخاب خواهد کرد. همان طور که پیش از این ذکر شد، یک سرعت شاتر 500/1 ثانیه عدد مناسبی است.

7-از فوکوس خودکار و عکاسی انفجاری (burst mode) استفاده کنید

برای همراه شدن با سوژه های در حال حرکت و ثبت آن ها، نیاز به فوکوس پیوسته (continually focus) خواهیم داشت. این برعکس حالتی ست که معمولاً از قفل فوکوس بر روی سوژه استفاده می کنیم. جدای از این، نیاز خواهید داشت که قابلیت شات زدن پیوسته (multiple images) را فعال کنید. به این مورد آخری در اصطلاح عکاسی حالت انفجاری (burst mode) گفته می شود. پیش از عکاسی ورزشی هر دوی این حالت ها را در دوربین تان فعال کنید. برای حالت burst mode، حداکثر تعداد عکس در ثانیه را انتخاب کنید:3، 4، 5،… فریم (عکس) در ثانیه. هر چه این عدد بزرگتر باشد، شانس ثبت لحظه های مهم تری را خواهید داشت.

8- جایگیری مناسب داشته باشید و ورزشی که قرار است عکاسی کنید را به خوبی بشناسید

بهترین نوع جایگیری آن است که خورشید در پشت سر شما قرار بگیرد. این به این معناست که نور کافی به سوژه های شما در حال تابیدن است که این نیز به خودی خود شما را از داشتن نور کافی برای داشتن سرعت شاتر های خیلی سریع مطمئن خواهد کرد. همچنین این که در مورد ورزشی که عکاسی اش می کنید اطلاعات داشته باشید بسیار مفید خواهد بود.

این آگاهی به شما این امکان را می دهد تا بدانید در هر لحظه باید انتظار چه اتفاقی را داشته باشید. پس اتفاقات داخل میدان را به دقت دنبال کنید و لنز زومتان را به کار بگیرید تا بتوانید سوژه را از دیگران جدا کنید و آماده قاب بندی در لحظه باشید.

9- بسیار تمرین کنید تا عکاسی ورشی حرفه ای را فرابگیرید

مهم نیست چه اتفاقی در حال رخ دادن است: یک بازیکن فوتبال در حال ضربه زدن به توپ است و یا یک تنیسور در حال سرویس زدن. سوژه را انتخاب و قاب بندی کنید، دکمه شاتر را نیمه بفشارید تا سوژه در فوکوس قرار بگیرد و سرانجام در لحظه مناسب دکمه را بفشارید تا با کمک قابلیت burst mode تعدادی عکس متوالی از آن لحظه ثبت شود.

با قابلیت هایی که دوربین های دیجیتال در اختیارمان گذاشته اند، اینکه چه تعداد عکس بگیریم دیگر یک محدودیت نیست (نگاتیو، ظهور و… وجود ندارد). بنابراین اینکه در پایان یک رخداد ورزشی با 2000 عکس به خانه برگردید اصلاً عجیب نیست.

10- از پایین عکاسی کنید (low angle)، روی زانو بنشینید و از مونوپاد استفاده کنید

وقتی در حالی که روی زانوهایتان نشسته اید و از پایین به بالا عکاسی می کنید، عکس های دراماتیک تری خواهید گرفت و تاثیرگذاری، اغراق، و به طور کلی حس بیشتری از هیجان و زندگی در عکس خواهد بود. همچنین زوایه های پایین (low angles) این حسن را دارند که پس زمینه عکس شما اغلب آسمان خواهد بود و این یعنی تعداد کمتری از دیگر ورزشکاران یا المان های منحرف کننده چشم در عکس خواهد بود. اگر کارهای عکاسان ورزشی حرفه ای را دنبال کرده باشید، احتمالاً دیده اید که آن ها غالباً این گونه عکاسی می کنند.

همچنین در نظر داشته باشید که یک مونوپاد تهیه کنید. حتی اگر مجموعه دوربین و لنزتان سنگین نیستند، مونوپاد به شما در حفظ تعادل وضعیت دوربین به خصوص هنگام عکاسی روی زانو کمک می کند.

منبع:https://www.digitalrev.com

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی نجوم

عکاسی خیابانی

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا

ترفندهای عکاسی کودک و ارائه 12 راهکار مفید

عکاسی از کودک فرآیند لذت بخش و در عین حال به شکل منحصر به فردی چالشی است. چه حرفه شما عکاسی باشد و چه اینکه بخواهید از بچه های خودتان عکس بگیرید، در هر صورت هنگام عکاسی از کودکان باید به نکات زیادی توجه کرد. ما از سه عکاس که در حوزه عکاسی کودک خبره و بسیار مشهور هستند خواسته ایم تا ترفندهای عکاسی کودک را با ما و شما در میان بگذارند.

این سه عکاس عبارتند از : رایان میلس، النا پاراسکوا، هاردیک گاراو.

در ادامه این ترفندهای عکاسی کودک را در قالب 12 نکته کابردی مرور کنید…

1- آن ها را همان گونه که هستند عکاسی کنید (نه آن طور که شما می خواهید).

زیبایی عکاسی از کودکان در این است که آن ها را همان طور که هستند عکاسی کنید و بهترین عکس ها همان هایی هستند که بداهه ثبت شده اند.

رایان میلس معتقد است: “بزرگسالان تمایل دارند تا تصویری را که خودشان دوست دارند-دیگران از آن ها ببینید- به ما نشان دهند. در مقابل بچه ها درباره تصویری که از آن ها در نظر ما شکل می گیرد صادق و بی ریا هستند. آن ها از آن نوع از خودآگاهی که ما در بزرگسالی آن را به دست می آوریم بی بهره اند”.

هاردیک گاراو : “بچه ها در نشان دادن احساسات تظاهر نمی کنند و همین است که پرتره های آن ها را متفاوت می کند”.  بنابراین به گفته گاراو، باید به دنبال فرصت هایی باشیم که این عدم تظاهر و سادگی را در بچه ها ثبت و عکاسی کنیم: ” عکاس باید به دنبال لحظه هایی باشد که بچه ها در حال خندیدن و بازی کردن در حال و هوای خودشان هستند. بی آنکه بخواهید برای شما ژست بگیرند باید از آن ها عکاسی کنید”.

برا مطالع بیشتر در این مورد می توانید مقاله عکاسی کودک با ژست طبیعی را مطالعه کنید.

 

 

2- راهنماها و دانسته های قبلی تان درباره ژست گرفتن برای عکاسی را دور بریزید.

رایان توصیه می کند با آن چه در لحظه در جریان است همراه باشید: ” آن چه از پوز در مقابل دوربین می دانید را کنار بگذارید و اجازه دهید بچه ها خودشان حالت بدنشان را انتخاب کنند. اگر ایده ای که شما به آن ها می دهید را نمی فهمند، بر روی آن اصرار نکنید و در هر صورت حتی زمانی که اصلاً ایده شما برآورده نشده است، عکاسی را متوقف نکنید، چرا که در این صورت بچه ها فکر می کنند اشتباه بزرگی انجام داده اند که کار شما را مختل کرده است”.

 

 

3-بهترین ترفند عکاسی کودک: با زبان خودشان با آن ها صحبت کنید.

رایان معتقد است مهم ترین نکته در عکاسی از کودکان ایجاد یک رابطه پر از آرامش بین خودتان و آن ها در زمان عکاسی ست.

این به آن معناست که با بچه ها تعامل داشته باشید، صحبت کنید و نظرها و ایده هایشان را بشنوید. هرچند صحبت کردن با کودکان، خود یکی از مشکل ترین قسمت های کار است: “صحبت کردن با بچه ها آن چیزیست که می بینم عکاسان جدید اغلب در آن شکست می خورند. هیچ وقت با لحن دستوری و با نگاه بالا به پایین با آن ها صحبت نکنید. در هنگام صحبت با آن ها درباره همان چیزهایی که در دنیای محدود واقعیت های آن ها وجود دارد حرف بزنید. از سوال هایی مثل : مدرسه چطور است؟ بپرهیزید. از آن ها بپرسید دوست دارند چه کاری را یاد بگیرند. درباره علاقه مندی شان بیاموزید”.

 

 

النا پاراسکوا همین نکته را تکرار می کند:” هر بار که من خانواده ای را ملاقات می کنم، از بچه هایشان می خواهم مرا به اتاقشان ببرند. در آن جا اساب بازی ها و یا کتاب های مورد علاقه شان را به من نشان دهند و زمانی را با بچه ها صرف صحبت کردن و گپ زدن درباره همین چیزها می کنم. به این ترتیب است که می توانم درباره علایقشان اطلاعات به دست آورم و از آن ها برای صحبت کردن با بچه ها در زمان عکاسی از استفاده کنم. این ترفندهای عکاسی کودک همچنین به من کمک می کنند تا به نوعی بتوانم شخصیت و ویژگی های آن ها را در عکس منعکس کنم”.

4- ساده لوحانه برخورد کنید، گاهی بسیار کارکرد دارد.

النا تاکید می کند که: ” هر زمان که می خواهم از بچه ها عکاسی کنم، خودم هم کمی بچه گانه رفتار می کنم. مثل یک کودک می خندم و جوک تعریف می کنم. سعی می کنم بچه ها را با رقصیدن یا آواز خواندن به خنده وادارم. اگر می خواهم به من نگاه کنند و در عین حال طبیعی باشند و ژست نگیرند، در حالی که از آن ها عکس می گیرم، یک داستان برایشان تعریف می کنم”.

 

 

5- هم ارتفاع آن ها عکاسی کنید.

اگرچه این بدیهی به نظر می رسد اما یادتان باشد که شما قدتان از بچه ها بلندتر است. بیشتر زمانتان را در حالی که از بالا به پایین عکاسی می کنید، نگذرانید. النا در این باره می گوید:

” زمانی که از بزرگسالان عکاسی می کنید، تمرکز شما بر نحوه ژست گرفتن آن هاست. برعکس، زمانی که از بچه ها عکاسی می کنید، بیشتر حواستان باید به یک لحظه پرانرژی و جذاب باشد. به همین دلیل تا آنجا که ممکن است باید به زمین نزدیک شوید و ارتفاع را کاهش دهید تا هرچه بیشتر از زاویه دید بچه ها عکاسی کنید”.

 

 

6- بچه ها را خسته نکنید.

رایان تاکید می کند: ” معمولاً عکاسی از بچه ها را بیش از یک ساعت ادامه نمی دهم مگر آن که آن بچه یک مدل حرفه ای باشد”.

به عبارت دیگر زمان محدودی در عکاسی از بچه ها هست که با ارزش است. پس آن را با کارهایی مثل گشتن به دنبال تجهیزات دوربین و .. هدر ندهید:

 

 

” باید به تمامی از همه امکاناتی که در فضای داخلی یا خارجی در اختیارتان است آگاه باشید. باید بتوانید هرجا لازم است حرکت و عکاسی کنید. برای عکاسی از بچه ها معولاً زمانی که می توانید بهترین عکس را بگیرید، کوتاه است. من معمولاً تجهیزات زیادی با خود حمل نمی کنم و این به من کمک می کند تا راحت تر عکاسی کنم. سعی می کنم در مکان هایی بایستم که کمتر نیاز به استفاده از رفلکتور یا فلاش داشته باشم و در زمان محدود تعدادی بیشتر عکس بردارم”.

 

 

7- در محیط طبیعی از نور طبیعی استفاده کنید.

استودیوها می توانند ترسناک باشند. رایان پیشنهاد می دهد : ” من معمولاً توصیه می کنم برای عکاسی از کودکان از محیط های استودیویی اجتناب کنید مگر آن که به کار ساخت آگهی مربوط باشد”. او پیشنهاد می دهد که بهتر است به دنبال یک مکان طبیعی با نور و سایه های مناسب باشید.

هاردیک می گوید: ” من همیشه نور و محیط های طبیعی چه در خانه یا چه در پارک  را ترجیح می دهم. چرا که معتقدم احساسات ناب بچه ها در محیط های خالص و بی آلایش (محیط های طبیعی) جلوه می کند”.

 

 

النا نیز می گوید استفاده از نور طبیعی مشخصه اصلی کارهای او هستند: ” بچه ها نمی توانند مدت زیادی بی حرکت یک جا بایستند تا شما نور را تنظیم کنید، پس فکر استفاده از نورپردازی استودیویی را کنار بگذارید. من برای عکاسی ازآن ها 99 درصد مواقع محیط و نور طبیعی را ترجیح می دهم. البته که برای حالت های خاصی از عکاسی سیاه و سفید در هر موقعی از روز می توانید از آتلیه استفاده کنید. در غیر این صورت اگر به دنبال یک فضای رویایی با تاثیرگذاری بیشتر هستید، محیط طبیعی تنها انتخاب است”.

برای مطالعه بیشتر می توانید مقالات عکاسی از کودک در فضای باز و  عکاسی از کودک با نور طبیعی را مطالعه کنید.

8- برای بیشترین تاثیرگذاری، از دیافراگم های باز استفاده کنید.

النا می گوید: ” به یاد ندارم در عکاسی از کودکان، از دیافراگم کمتر از f2 استفاده کرده باشم. اگر در یک فضای شهری هستید که محیط پیرامون نیز به تمامی جزیی از داستان شماست (و می خواهید آن فضا در عکس منعکس شود)، از دیافراگم های بزرگتر استفاده کنید. یک لنز 85 میلی متری یا بیشتر در ترکیب با دیافراگم های باز و ایجاد فاصله کافی بین خودتان و سوژه، ترکیب خوبی خواهد بود. هم چنین به یاد داشته باشید که هرجا لازم است ISO را به گونه ای افزایش دهید که حداقل 160/1 ثانیه سرعت شاتر داشته باشید، چرا که بچه ها خیلی سریع تر از بزرگسالان حرکت می کنند”.

 

 

هاردیک اضافه می کند: ” به نظرم هیچ چیز بهتر از یک لنز فیکس (لنز پرایم یا فیکس لنزی ست که فاصله کانونی اش ثابت است) برای عکاسی از بچه ها مناسب نیست. من شخصاً یک لنز 50 یا 85 میلی متری فیکس با قابلیت حداقل دیافراگم f1.8  یا f1.4 را ترجیح می دهم. اگر بودجه تان اجازه می دهد، یک لنز تله 70-200 میلی متری کانن یا نیکون با حداقل دیافراگم f2.8 گزینه بسیار مناسبی است. همه این لنزها کمک می کنند تا با دیافراگم های باز بتوانید اطراف سوژه را به گونه ای از فوکوس خارج و محو کنید که حس رویایی عکستان به خوبی به مخاطب منتقل شود”.

9- با کمک دوستان و خانواده تمرین کنید.

اگر هدفتان این است که از راه عکاسی از کودکان درآمد داشته باشید، باید زمان قابل توجهی را روی این کار سرمایه گذاری کنید. رایان توصیه می کند: ” چند سال را به این کار اختصاص دهید و از بچه های دوستانتان به عنوان سوژه های تمرینی استفاده کنید. شما به زمان قابل توجهی نیاز دارید تا به خوبی بیاموزید چگونه باید با بچه ها صحبت و ارتباط برقرار کنید”.

 

 

10- شهرتتان دهان به دهان می چرخد و افزایش می یابد.

این شغل از طریق نقل و گفت و گو و توصیه های دهان به دهان رونق می گیرد. همان طور که النا اشاره می کند شبکه های اجتماعی می توانند در این باره مفید باشند: ” یک مادر خوشحال همیشه درباره عکس  و عکاسی صحبت می کند و آن ها را به دوستانش نشان می دهد. من همیشه نمونه های کوچکی از عکس هایم را همراه با واترمارک به مشتری ها می دهم که آماده به اشتراک گذاری در فضای مجازی هستند. همچنین اگر برایتان مقدور است تعدای مشتری داشته باشید که با اجازه خودشان از تعدادی از عکس هایی که برایشان گرفته اید برای تبلیغ استفاده کنید”.

 

 

11- اجازه بگیرید.

همواره در هنگام عکاسی از کودکان ملاحظات اخلاقی را در نظر داشته باشید. این به آن معناست که برای عکاسی از کودک بهتر است با والدین یا همراهانشان هماهنگ باشید.  النا در این باره تاکید می کند: ” زمانی که از بچه ها عکس می گیرم، یکی از والدین معمولاً باید حضور داشته باشد. همچنین من از آن ها می خواهم که همیشه از دور ناظر بر ما باشند تا من بتوانم با آرامش بیشتری فقط روی کار عکاسی متمرکز باشم”.

 

 

اگر عکاسی در محیط بیرون اتفاق می افتد، مساله اجازه گرفتن مهم تر می شود. همان طور که هاردیک می گوید: ” هر شخصی حریم خصوصی خودش را دارد که باید محترم شمرده شود. پس اگر در محلی کودکی را دیدید و علاقه مند بودید از او عکاسی کنید، قبل از این کار مودبانه از همراه او اجازه بگیرید. اگر قرار است که عکسی را که گرفته اید در جایی منتشر کنید، پیش از آن به سرپرست بچه ها یا والدین شان اطلاع دهید”.

12- مهم ترین توصیه : لذت ببرید.

رایان می گوید: ” از همه چیز لذت ببرید. من همیشه درباره اینکه هنگام عکاسی از کودکان با آن ها صحبت کنید می گویم اما در حقیقت هنگام انجام این کار در عمل، کمی احمقانه و ساده لوحانه عمل می کنم (هم سطح بچه ها می شوم). فارغ از اینکه من آن روز چه عکس هایی گرفته ام همواره دوست دارم آن ها در پایان خندان محل عکاسی را ترک کنند و برای دیدن نتیجه کار هیجان زده باشند”.

النا معتقد است: “برای عکاسی باید عاشقانه با بچه ها در تعامل باشید. هدف اول شما باید این باشد که اسباب شادی و لذت بردن بچه ها را فراهم کنید. زمانی که بچه ها احساس کنند از فضایی که در آن هستند لذت می برند، لحظه های فوق العاده ای برای شما می سازند تا از آن عکس بگیرید. و این از بهترین ترفندهای عکاسی کودک محسوب می شود “.

هاردیک در این باره معتقد است: “همه کاری که باید بکنید این است که همراه لحظه ها و حس و حال موجود باشید و رابطه ای مبتنی بر آرامش بین خودتان و آن ها برقرار کنید. محیط اطراف بچه ها را درک کنید، احساس بچه ها را دریابید، پس از آن لنز (فاصله کانونی) صحیح را انتخاب کنید، ترکیب بندی (قاب بندی) کنید و باقی ماجرا یک فرایند عالی است”.

 

 

منبع:www.photocrowd.com

8 راهکار مفید درباره عکاسی کودک با نور طبیعی

عکاسی کودک با نور طبیعی راهکاری است که باعث ایجاد عکس های جذابتر در آتلیه کودک می شود. سبکی که خیلی از عکاسان حوزخ کودک به دنبال آن هستند و برای آن برنامه دارند.

در بین حالت ها، لحظه ها، ویژگی ها و رفتارهایی از نوزدان وجود دارند که ما دوست داریم آن لحظه را ثبت کنیم تا برای همیشه ماندگار شوند: چشمان درشت، خنده های بامزه، انگشتان کوچک، پوست لطیف و صورت های پر از لُپ، همه این ها ویژگی هایی هستند که فقط در این موجودات کوچک تازه پا به دنیا گذاشته یافت می شوند.

به همین خاطر است که در دوران یک سالگی رشد کودکان -که بسیار غریب و دیوانه وار و پر از لحظه ها و ویژگی های حاص است- ممکن است یکی از نزدیکان یا دوستانتان از شما بخواهد که با دوربین تان برای عکاسی نوزاد دلبندشان به خانه آن ها بروید.

در نگاه اول ممکن است بسیار خوشحال باشید که از شما خواسته اند کار عکاسی انجام دهید. اما وقتی به چالش های این کار فکر می کنید، کمی پا پس می کشید و استرس می گیرید: مثلاً اینکه از شما انتظار دارند که به سبک ان گدنز (یک عکاس معروف کودکان) از بچه قنداق پیچ شده شان عکاسی کنید؟ یا یک عکس فوق العاده با نور استودیویی عالی به آن ها تحویل دهید؟ از اینکه بخواهید کار فوق العاده ای تحویل بدهید در حالی که فقط چند ساعت برای این کار وقت دارید دچار استرس می شوید؟

 

 

چگونه می خواهید از زمانی که در اختیار دارید، بهترین بازده عکاسی از نوزدان را داشته باشید؟ به خصوص وقتی که میخواهید عکاسی کودک با نور طبیعی انجام شود.

درست در حالی که  در همین زمان کودک یا در حال خواب است یا گریه میکند یا… . چگونه می توانید این چرخه را لحظاتی برای گرفتن عکس عالی که انتظار دارید، متوقف کنید؟ همه این ها چالش برانگیز است و شما چگونه می خواهید از پس آن ها بربیاید؟

فرض کنیم که شما امکانات نور استودیویی در اختیار ندارید تا در خانه کودکی که قرار است از او عکاسی کنید، به کار بگیرید.  همه چیزهایی که دارید این هاست: خودتان، دوربینتان و نور طبیعی. به نظرتان این ها کم است؟ در حقیقت اما از کافی هم بیشتر هستند، در صورتی که بدانید چگونه از آن چه دارید به درستی استفاده کنید. و اینجاست که مسئله عکاسی کودک با نور طبیعی مطرح می شود.

برای آنکه فقط با همین امکانات سه گانه (خودتان، دوربین و نور طبیعی) یک عکاسی موفق از نوزاد داشته باشید، این هشت نکته را به کار بگیرید.

 

 

بخش اول: برنامه ریزی (پیش از عکاسی)

با یک برنامه ریزی خوب شانس خود را برای موفقیت در روز عکاسی افزایش دهید. در طی یک یا دو هفته پیش از روز موعود عکاسی این قدم ها را بردارید:

گام اول: چرخه زندگی نوزاد

نوزادان چرخه های زمانی خاص خودشان را دارند. به طور کلی این چرخه های تکرار شونده شامل این مراحل است: خواب-غدا-گریه-بازی-چُرت زدن. از والدین نوزاد مورد نظر بپرسید که چرخه او دقیقاً چگونه است و بر اساس آن برنامه ریزی کنید.

گام دوم: نوردهی

آیا قرار است در خانه شان عکاسی کنید؟ اگر پاسخ مثبت است، مکان عکاسی می تواند شامل محل خواب نوزاد در یک اتاق با نور کم، یا در بین بازوان مادر در کنار پنجره، یا شاید حیاط پشتی با استفاده از طیف های مختلف رنگ در صورت عکاسی در زمان بازی کودک باشد. از نور مستفیم خورشید دور بمانید و فقط با نور پخش شده (دیفیوز شده) و مطبوع کار کنید. تحقیق کنید و متوجه شوید که در چه زمانی از روز این نور مناسب در خانه آن ها فراهم است.

گام سوم: لباس و پوشش

به والدین نوزاد توصیه کنید که لباس های کودک را به شکلی مرتب و آماده و تعدای هم برای مواقع ضروی و تعویض آماده برای روز عکاسی آماده نمایند. همچنین برای هرچه بهتر ایجاد کردن حس آرامش و راحتی و گرما برای نوزاد، معمولاً استفاده از پتو، کلاه کشی و اسباب بازی های نرم توصیه می شود. کنترل کنید که همه این آیتم ها در هماهنگی قابل قبولی از رنگ با یکدیگر باشند. اگر اتفاقاتی افتاد که فرصت این کار (هماهنگی رنگ ها) در روز عکاسی فراهم نشد، به هر طریق کار عکاسی را به پایان برسانید و در مرحله ویرایش، از تکنیک سیاه و سفید کردن عکس ها بهره بگیرید.

گام چهارم: جدول زمانی

 

 

سعی کنید تا آنجا که می توانید با برنامه ریزی مناسب خودتان، کوچکترین اتفاقاتی که در طول روز می افتد را برای عکاسی از نوزاد مد نظر قرار دهید (در هنگام وقوع آن ها آمادگی عکاسی داشته باشید). مثلاً اگر کودک در هنگام ظهر از خواب بر می خیزد، برای اینکار باید کمی قبل از آن مثلاً 11:45 آنجا باشید، آرام و آماده عکاسی. بعد از بیدارشدن در آشپزخانه غذا خواهد خورد و احتمالاً پس از آن کمی چهار دست و پا راه رفتن در حیاط پشت خانه است. اگر همه این فرآیند ها در یک روز اتفاق نمی افتند (مثلاً بازی کردن و چهار دست و پا راه رفتن در روز عکاسی شما اتفاق نمی افتد)، ایرادی ندارد، آماده باشید همان چرخه وقوع اتفاقات طبیعی و رفتارهای نوزاد و هر تعداد از آن ها که رخ می دهد را در روز عکاسی پیگیری کنید.

بخش دوم: روز عکاسی

در روز عکاسی احتمال آن که به هر دلیلی زمان کافی برای آنکه به شکل مطلوب عکاسی کنید را نداشته باشید زیاد است. در هر صورت این گام ها را در روز عکاسی و پیش از شروع عکس گرفتن مد نظر قرار دهید:

گام اول: یافتن نور مناسب

به دنبال نور بگردید و ببینید از کجا وارد می شود و کجا کم و زیاد می شود. به عبارت دیگر به خوبی نور طبیعی موجود در محل را بررسی کنید. در هر کدام از عکس های این مطلب، به جهت نور و سایه های عکس دقت کنید و برای خودتان یادداشت برداری کنید. همچنین در این عکس ها به نور بازتابیده از چشمان بچه ها هم دقت کنید. بینید که چه اندازه این نور زندگی بخش و شخصیت دهنده به عکس نوزاد است. توجه کنید که تمام عکس های این مطلب آموزشی یا در داخل خانه و با استفاده از نور ورودی از پنجره گرفته شده اند و یا در حیاط در قسمتی که خارج از تابش نور مستقیم بوده است.

گام دوم: ترکیب بندی برای پس زمینه

بعد از آن که جهت نور ورودی و محل وقوع آن را یافتید، به ترکیب بندی فکرکنید. توجه کنید که برای ترکیب بندی ابتدا به پس زمینه توجه کنید. عکس Cody را دیدید؟ چه چیزی او را احاطه کرده است؟ قالیچه و پتوی سفید با المان های کوچکی از خواهر و مادرش که به شکل مراقبانی او را در اطرافش پوشش داده اند.

گام سوم: تنظیم دوربین

در زمانی که والدین مشغول آماده کردن نوزاد برای عکاسی هستند، شما به تنظیم دوربین تان بپردازید: اندازه دیافراگم، سرعت شاتر و ISO مناسب را با گرفتن تعدادی عکس تمرینی بیابید. احتمال اینکه این تنظیمات نیاز به تغییراتی زیادی داشته باشد کم است، چرا که قرار است تا دقایق آینده با همین نور موجود عکاسی را انجام دهید. برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک را مطالعه کنید.

گام چهارم : عکاسی

پس از پشت سرگذاشتن مراحل قبل، با کمک والدین، نوزاد را در محل عکاسی قرار دهید. در این لحظه ها زمان بسیار مهم اما در عین حال از کنترل شما نیز خارج است. آنچه نیاز دارید این است که آرام باشید و آنچه در مقابلتان رخ می دهد را به خوبی مشاهده کنید. به یاد داشته باشید که شما می توانید جا به جا شوید. پس منعطف و روان حرکت کنید. قاب بندی (ترکیب بندی) کنید، دوربین را نزدیک چشمتان نگه دارید و دست به شاتر باشید (آماده عکس گرفتن). هر لحظه که چیزی می بینید که ارزش ثبت کردن دارد، بی درنگ عکاسی کنید. یک عکس عالی بهتر از ده عکس معمولی ست. تصویر کنید هر عکس که می گیرید، 10 هزارتومان خرج تان می شود! پس درست و بهینه عکاسی کنید-تا عکس عالی بگیرید.

 

 

زمانی که بچه خواب است چکار کنیم؟

گاهی همه چیز در اختیار شما نیست. عکس Bent را ببینید. در کالسکه اش به زییایی خواب است. بی انصافی است اگر بخواهید او را بیدار یا از وضعیتی که دارد خارج کنید.

• نور از کجا می آید؟
• آیا نور رضایت بخش است؟ بله هست: با لطافت صورت کودک را پوشانده است. پس این لحظه ارزش ثبت کردن دارد.

حالا که می دانید این لحظه ارزش ثبت کردن دارد، ترکیب بندی را باتوجه به هدفی که در نظر دارید انجام دهید- در مورد این عکس، همه چیز متمرکز است بر لُپ های زیبای نوزاد و چانه اش و همچنین موقعیت امن و پر از آرامشی که در محل خوابش برقرار است. پس کمی جلو بیاید و عکس بگیرید.

 

 

نکات فنی در خصوص عکاسی از نوزدان

ISO: نوری که در محل در اختیارتان قرار می گیرد، تعیین کننده ISO خواهد بود. اگر در داخل خانه عکاسی می کنید، بچه را به پنجره روشن نزدیک کنید و سپس به آرامی آن را از پنجره دور کنید. در این مسیر بهترین موقعیت و میزان تغییرات نور را بررسی کنید. (به این وسیله می توانید مکان بهینه را برای تنظیم ISO بیاید. یادتان باشد کمترین ISO بهترین ISO است. اما گاهی مجبورید ISO را برای جبران نور افزایش دهید.)

دیافراگم: جدا کردن نوزاد از پس زمینه بهترین راه عکاسی از آن هاست. با این کار تمام حواس ببینده به جزییات خود نوزاد و چهره او معطوف خواهد شد. (جدا کردن سوژه از پس زمینه نیاز به استفاده از دیافراگم های باز دارد).

سرعت شاتر: برای راحتی در جابه جایی احتمالاً باید بدون سه پایه عکاسی کنید. این یعنی دوربین روی دست خواهد بود و احتمال لرزش دست وجود دارد و همانطور که می دانید هردوربین و هر شخصی یک محدوده امن برای عکاسی بدون لرزش دارد. ترکیب این دو با هم (ویژگی دوربین و دست فرد عکاس) تعیین کننده عدد سرعت شاتر بحرانی است. استفاده از سرعت شاتر بزرگ تر (طولانی تر) از سرعت بحرانی به معنی لرزش و خراب شدن عکس خواهد بود. معمولاً عدد 125/1 ثانیه، زمان مناسبی است. به یاد داشته باشید که بچه ها سریع حرکت می کنند پس یک سرعت شاتر کمتر مثل 200/1 ثانیه توصیه می شود تا بتوانید همنوا با حرکات بچه جا به جا شوید و عکس بگیرید.

سه توصیه پایانی برای آنکه خلاقانه تر ببینید و عکاسی کنید.

• حواستان به نور باشد. از کجا می آید و چه مسیری را طی می کند؟ چگونه سوژه را روشن می کند؟ سایه ها کجا هستند؟
• ترکیب بندی را خوب مشاهده کنید: چه از عکس می خواهید و چه قابی مناسب است؟ کلوزآپ؟ افقی یا عمودی؟ از بالا یا از پایین با چه زاویه ای؟ چرا؟
• لحظه تعیین کننده عکس گرفتن : در لحظه ای که در حال عکاسی کردنش هستید، چه اتفاق خاصی در حال وقوع است؟

 

منبع: digital-photography-school.com

تنظیمات دوربین در عکاسی کودک

ما پیام های زیادی درباره تنظیمات دوربین در عکاسی کودک انتخاب می کنیم، دریافت کرده ایم. به همین دلیل ترجیح دادیم یک مطلب در این باره بنویسیم.

ما همیشه در حالت تنظیمات دستی (manual) عکاسی می کنیم. ترجیج ما بر این است که تک تک تنظیمات را خود عکاس برای دوربین تنظیم کند تا اینکه به طور خودکار انتخاب شود. در ادامه تنظیمات دوربین در عکاسی از کودک را به طور جداگانه بررسی کرده ام:

دیافراگم:

همیشه به دریچه دیافراگم توجه کنید چرا که یکی از تعیین کننده ترین تنظیمانی است که در نتیجه کار تاثیر می گذارد. از آن جا که م در آتلیه عکاسی می کنیم و نور پیوسته (منظور استفاده از تجهیزات نوردهی در استودیوست که برعکس نور طبیعی یکسره و تغییر ناپذیر حاضر هستند) را برای کار استفاده می کنم، بهتر است این موارد را در تنظیمات دوربین در عکاسی کودک در خصوص دیافراگم مد نظر قرار دهیم:

1- عکاسی از کودک به تنهایی (سوژه منفرد)

هنگامی که کودک را به تنهایی عکاسی می کنیم، الویت استفاده از دیافراگم های کاملاً باز باشد. این به ما کمک می کند تا تمام سوژه را در فوکوس قرار دهیم و به تمامی او را از محیط پیرامونش جدا سازیم. به این منظور از دیافراگمی با اندازه f2 یا f2.5 مناسب است. البته زمانی که با چنین دیافراگم های کوچکی کار می کنید و فوکوس بسیار محدودی دارید، باید در فوکس کردن بسیار مهارت داشته باشید.

2-  عکاسی از کودک و دیگران (خواهر و برادر یا والدین).

وقتی از کودک و یک نفر دیگر عکاسی می کنید، اگر هر دو در یک صفحه فوکوس قرار دارند (یعنی هر دو در یک فاصله از دوربین قرار گرفته اند، مثلاً هر دو کنار هم روی قالیچه دراز کشیده اند)، باید برای آن که صورت هر دو در فوکوس باشد، کمی دیافراگم را ببندید (عمق میدان وضوح تصویر را بیشتر کنید). برای این حالت ها من معولاً f4 را توصیه می کنم.

3- عکاسی خانوادگی

اگر قرار است همه دیگر اعضای خانواده در کنار کودک در عکس قرار بگیرند و یک عکس خانوادگی داشته باشید، عدد یافراگم را باید بازهم بیشتر افزایش دهید (دیافراگم را بیشتر ببندید) تا مطمئن شوید که همه سوژه ها در فوکوس خواهند بود. بسته یه اینکه چه تعداد افراد در عکس هستند و یا اینکه همه در یک صفحه فوکوس هستند یا نه، محدوده بین f5.6 تا f8 مناسب این نوع عکس ها خواهد بود.

ایزو، سرعت شاتر و وایت بالانس

در تنظیمات دوربین در عکاسی کودک توجه شود که، مادامی که دیافراگم را تغییر ندهیم، نباید سایر تنطیمات را تغییر دهیم. در صورت تغییر عدد دیافراگم، ممکن است نیاز به تغییر ISO، سرعت شاتر یا وایت بالانس داشته باشیم. در این موارد معمولاً ISO را تنظیم می کنیم و به سرعت شاتر دست نمی زنیم.

معمولاً از نور پیوسته (continuous lights) و (PLM (Parabolic light modifier برای عکاسی از کودکان استفاده می شود. عدد ایزو را هم معمولاً در محدوده 400 در نظر می گیریم و هرجا که عدد دیافراگم را تغییر دهیم ایزو را مجدد کنترل می کنیم.

• PLM: گروهی از انواع اتصال نور به سافت باکس که قابلیت تغییر مکان منبع نور درون سافت باکس را فراهم می کند.

بهتر است یک بار بیشتر به سراغ تنظیم سرعت شاتر نرویم. این عدد را 250/1 ثانیه در نظر می گیریم. این مقدار برای آنکه هیچ گونه مات شدگی (blur) در عکس نداشته باشم کافی است.

تنظیم وایت بالانس را به صورت دستی با استفاده از gray card انجام می دهیم. لازم به ذکر است که gray card روشی برای تنظیم دستی وایت بلانس دوربین که در آن به طور خلاصه باید از یک کارت خاکستری در محل عکاسی، یک عکس بگیرید و سپس از دوربین بخواهید که همین عکس را مبنای تنطیم وایت بالانس دوربین قرار دهد.

به یاد داشته باشید که این تنطیمات حتمی و قطعی نیست. شما بسته به محیط آتلیه و نوری که در اختیار دارید و هدف و خواسته تان از عکسی که ثبت می کنید، باید تنظیمات شخصی خود را بیابید.

 

منبع:http://amytong.com.au

ایده های عکاسی کودک با وسایل خانه

از مهم ترین مشکلاتی که در عکاسی کودک با وسایل خانه با آن مواجه هستیم، پس زمینه مناسب است. در هر سمت از خانه که عکس بگیریم، یک یا چند المان نامناسب در عکس وجود دارد: مبل، میز، یخچال، پایه مبل، دستگیره در و… به همین دلیل شاید به این فکر کرده باشید که چگونه می توانیم فضایی شبیه آتلیه -از نظر ایجاد پس زمینه مناسب- برای عکاسی کودک با وسایل خانه خلق کنید.

ما در مورد اینکه عکاسی کودک با وسایل خانه ممکن است بهتر از سپردن این کار به آتلیه کودک است صحبت کرده­ ایم. آتلیه ها شاید برای عکاسی از کودک شما مبلغی بیش از ارزش عکس ها را از شما طلب کنند. شما می توانید با استفاده از چیدمان ها و روش هایی که در ادامه به آن ها می پردازم، عکاسی تقریبا حرفه ای آتلیه ای از کودکانتان داشته باشید؛ با این تفاوت که استودیو عکاسی همان خانه شما خواهد بود. در ادامه 10 چیدمان مختلف در خانه را که هر کدام می تواند انتخاب های زیادی برای تنوع دادن به کار شما به همراه داشته باشد، مرور خواهد شد. ویژگی مشترک این روش ها این است که همگی ساده و سریع هستند.

به خاطر تنوع مثال ها و کاربردها من این مطلب را دو بخش ارایه کرده ام. فراموش نکنید که هر دو قسمت این مطلب را مرور کنید. نکته دیگر اینکه اصلاً ضرورتی ندارد، عیناً آیتم ها و المان هایی را که من ارایه کرده ام برای عکاسی از کودک در خانه تهیه کنید. بهترین کار این است که نکات و ایده ها را فرا بگیرید و متناسب با شرایطی که در آن به سر می برید از ابزاری در دسترس یا قابل تهیه استفاده کنید.

آخرین نکته پیش از شروع این است که در این مطلب من فرض کرده ام که شما از آگاهی قبلی و کافی در خصوص شرایط عکاسی با نور طبیعی در منزل آگاه هستید.

ترفند یک: از یک پرده به عنوان پس زمینه استفاده کنید.

استفاده از پرده به عنوان پس زمینه یک ایده بسیار راحت و در دسترس است. چرا که معمولاً پرده ها عرض حداقلیِ مناسبی دارند: 1.2 متر و بیشتر، همچنین در رنگ های مختلف هستند. بسیاری از افراد پرده های تعویض شده خانه را نگه می دارند تا شاید در مواردی دیگر از حجم بالای پارچه موجود در آن استفاده کنند. یکی از این موارد می تواند همین کارکرد باشد.

برای آن که پرده را به عنوان پس زمینه استفاده کنید، باید مطمئن شوید که پرده کاملا راست و تا حد ممکن بدون چروک ایستاده است. از هر روشی برای صاف ایستادن پرده استفاده کنید. مثلاً لبه های بالایی آن را بین وسایل موجود در کتابخانه یا هر قفسه ای محکم کنید. راه دیگر این است که آن را از بالای در آویزان کنید. اگر دیواری از خانه موجود است که میخ زدن به آن مشکلی ندارد، در صورت نبود هیچ راه حل دیگری، پرده را به دیوار بکوبید. این نمونه عکسی ست که من گرفته ام. فرآیند عکاسی و نصب پرده بیش از 20 دقیقه طول نکشید.

 

 

ترفند دو: استفاده از پتو

پتو ها قطعاً بزرگی ابعاد پرده ها را ندارند. اما مزیت آن ها این است که چروک کمتری دارند. برای استفاده از پتو ممکن است نیاز داشته باشید که آن ها را اتو کنید، در حالی که پتو خود به خود نرم و صاف است. اگر از بتوانید از پتویی استفاده کنید که طرح دار است و خیلی ساده نیست، قطعاً هیچگونه نا صافی در آن دیده نخواهد شد. برای استفاده از پتو به عنوان پس زمینه، آن را مستقیماً در محل نشستن کودک بگذارید، یا با استفاده از نزدیک ترین دیوار یا مبل شرایط آویزان کردن آن ها را فراهم کنید. در نمونه عکسی که برای این مورد قرار داده ام، به جهت نور ورودی دقت کنید.

 

 

ترفند سه: پتوی دارای بافت برای عکاسی از نوزادان.

عکاسی نوزاد به تنهایی خود یک بخش بسیار جذاب از عکاسی است. استفاده از یک پتوی دارای بافت مناسب یکی از بهترین گزینه ها برای عکاسی از آن هاست. چرا که با این روش نیاز نیست نوزادان را به گونه ای غیر راحت و در ژستی غیرعادی سرپا نگه دارید یا به جایی تکیه دهید. می توانید همچون این نمونه، آن ها را به سادگی روی پتو بخوابانید.

آماده سازی چیدمان عکاسی از نوزادان از راحت ترین کارهاست. کافی است چندتایی کوسن بزرگ داشته باشید و دو صندلی از میزناهار خوری بیاورید و با مجموعه این ها چیدمان نشان داده شده را آماده کنید.

 

 

ترفند چهار: ترکیب پتو و بزرگسال!

زمانی که نوزاد بیدار است، ثابت نگه داشتن او در موقعیتی خاص برای عکس گرفتن کار دشواری خواهد بود. در زمانی که بچه ها کمی نق نق می کنند هم می توان عکس های خوبی از آن ها گرفت. چگونه؟

از یک بزرگسال کمک بگیرید. او روی صندلی می نشیند و نوزاد را در یک پتوی بافت دار بین بازوانش می گیرد (مانند عکس). نکته مهم این است که همچون عکس، کاری کنید که فضای احاطه شدن کودک در میان پتو به خوبی ایجاد شود. من از یک پتوی سفید بافت دار برای اینکار استفاده کردم. تاکید می کنم که شما در انتخاب رنگ ها و طرح با توجه به امکاناتتان آزاد هستید. همان طور که دیدید در دو ترفند آخر (سه و چهار) از دو رنگ کاملاً متضاد به عنوان پس زمینه استفاده شد. پس محدودیتی ندارید.

 

 

ترفند پنج: رولر بلایند (Roller blind) برای یک پس زمینه کاملاً صاف

پرده های سبک آویزی (Roller blind) یکی از بهترین انتخاب ها برای یک پس زمینه کاملاً صاف هستند. این پرده ها معمولاً در بسیاری از آشپزخانه های امروزی پیدا می شوند. من یک طرح کاملاً ساده یکدست و بدون بافت را برای این عکس انتخاب کرده ام. دقت کنید که این حالت به خاطر وجود هیچ نوع چروک یا طرح یا.. در پس زمینه، بیشترین شباهت را به یک کار استودیی دارد. نکته دیگر است که همان طور که در عکس می بیند من قسمت چوب پرده را روی زمین گذاشتم و انتهای آزاد پرده را در جایی بین قفسه ها محکم کردم. اگر سمت آزاد پرده را روی زمین بگذارید (برعکس این حالت) احتمال اینکه سوژه به راحتی آن را جابه جا و ناصاف کند زیاد است. بهترین موارد استفاده از این نوع پرده ها، برای اندازه قاب های کلوزآپ یا مدیوم (بالا تنه) برای نوجوانان و بزرگسالان و تمام قد (full length) برای بچه های تا پنج سال. از آن جا که پس زمینه بسیار ساده است اگر چندتایی چروک در آن افتاد، به راحتی در مرحله ویرایش قابل برطرف کردن خواهد بود.

 

 

نکته پایانی قسمت اول: هدف من این نیست که شما را از استفاده از عکاسان حرفه ای و امکانات استودیویی آن ها منع کنم. من در این مطلب سعی کنم توجه شما را به توانایی ها و امکانات خودتان برای خلق پس زمینه های عالی در خانه جلب کنم.

در ادامه مطلب قبلی پنج راهکار باقی مانده در خصوص ایجاد پس زمینه های جذاب برای انجام عکاسی شبه استودیویی در خانه را مرور خواهم کرد.

ترفند شش: دیوار های با رنگ آمیزی ساده و کف های لامینت

اگر در خانه تان دیوار ساده ای دارید که نور مناسبی به آن می تابد، ساده ترین پس زمینه در اختیارتان است. اگر کف هم لامینت یا چوب (پارکت) یا طرح چوب و لامینت باشد، یک ترکیب عالی ایجاد می شود و می توانید عکس هایی شبیه به این نمونه ها بگیرید. همچنین اگر کف خانه فرش یا موکت است، در این صورت اگر توانایی مالی تان اجازه می دهد می توانید چند تکه پارکت یا لامینت بخرید و بر روی فرش چیدمان شبیه به عکس زیر را ایجاد کنید.

ترفند هفت: قالیچه های پشمی یا مشابه

زمانی که سوژه در کف دراز کشیده باشد و عکاسی از بالا مد نظر باشد، قالیچه ها می توانند نقش پس زمینه را بازی کنند. در این نمونه عکس هایی که در خصوص استفاده از قالیچه ها گذشته ام،  همان طور که مشخص است، من از طرح پشمی (گوسفندی) استفاده کردم. این طرح باعث می شود حس لطافت و نرمی بافت آن به مخاطب منتقل شود و انتقال این حس به تاثیرگذاری عکس-به خصوص زمانی که سوژه کودک و نوزاد است- می افزاید.

زمانی که سوژه دراز کشیده است، یک طرف صورت او در سایه خواهد بود و تیره می شود. برای جبران این مشکل یک تکه مقوا یا هر وسیله با رنگ روشن دیگری که نقش رفلکتور (بازتابنده) نور را بازی کند، مفید خواهد بود. همان طور که در تصویر مشخص است. رفلکتور را در سمت دارای سایه بگیرید تا نور برخوردی به آن را به سمت تاریک تر صورت سوژه بازبتاباند.

ترفند هشت: استفاده از بافت چوب یا طرح شبیه آن بیرون از خانه

از آن جا که عکاسی در فضای بیرون از خانه این مزیت را دارد که از شرایط نوری بهتری در مقایسه با داخل خانه برخوردار است، می توانید استفاده از امکانات موجود در حیاط خانه را برای پیدا کردن یک پس زمینه مناسب امتحان کنید. روزهای ابری یا ساعت طلایی (نزدیک طلوع و غروب) از زمان های مناسب عکاسی با نور طبیعی در بیرون از خانه است. من بیرون خانه خودم یک بافت چوبی واقعی پیدا نکردم. پس به جای آن این برچسب های طرح چوب را روی یکی از قسمت های فنس خانه در حیاط آویزان کردم تا بافت چوب را به واقعی ترین شکل ممکن بازسازی کنم. این برچسب ها را به راحتی می توانید تهیه کنید. چسب پشت آن ها باز نکنید و آن ها را با گیره یا وسیله مناسبی دیگری آویزان کنید.

ترفند نه: صندلی حصیری در چمن

من معمولاً در حیاط خانه مان چمن کاری می کنم. چمن یک پس زمینه خوب برای عکاسی است. به خصوص در زمانی که خیلی تازه نیستند و رنگ شان رو به زردی می زند. اما ازآن جا که راضی کردن بچه ها به این که بی حرکت آن هم در فضای باز بایستند تقریباً غیرممکن است، می توانید از یک صندلی حصیری که محبوب بچه هاست استفاده کنید. با این کار خواهید دید که به سرعت بچه ها خود را به محل عکاسی می رسانند! با استفاده از این صندلی و چمن پشت سرش، فضای پس زمینه مناسبی برای عکاسی تا فراهم می شود. دقت کنید که کمی از بالا عکس را گرفته ام تا چمن کاملاٌ فضای پس زمینه را مثل یک پرده بپوشاند. در غیر این صورت خط افق عکس شامل المان های دیگری هم می شد که باعث عدم تمرکز چشم روی سوژه خواهد شد و مناسب نیست.

ترفند ده: صندلی های تاشو، همه جا !

وقتی سوژه عکس بچه های بزرگتر خانواده و یا نوجوانان باشند و بخواهید از آن ها در فضای بیرون خانه عکاسی کنید، یک صندلی تاشو گزینه مناسبی است. زمانی که سوژه نوجوان شما با آرامش بر روی صندلی نشسته است، عکس ماسبی همچون نمونه های زیر بگیرید. با تغییر اندازه نما (کلوزآپ و یا مدیوم) به عکس ها تنوع ببخشید. صندلی را متناسب یا سن سوژه در هر جای مناسبی از فضای بیرون که می توانید بگذارید. مثلاً برای نوجوان ترها رنگ کمی سرد ترِ دیوار پشت سر پسرم در این عکس حس متناسبی با سن او ایجاد می کند. در حالی که برای دخترم از پس زمینه چمن و نور شدیدتر استفاده کردم تا شیطنت و حال هوای سن او بهتر منتقل شود.

در پایان بازهم یاد آوری می کنم که این روش ها و ایده ها بسته به امکانات موجود در داخل یا خارج از خانه و بسته به توانایی مالی تان برای فراهم کردن و خریدن بعضی از آن ها می توانند بی نهایت متنوع و خلاقانه شوند. اگر شما تجربه ای در این زمینه دارید در اختیار ما قرار دهید.

 

منبع: www.itsalwaysautumn.com

عکاسی کودک هنگام بازی کردن و دویدن

اگر شما یک عکاس هستید، حتماً عکاسی کودک هنگام بازی کردن و دویدن، تحرک و بالا و پایین پریدن هایشان یک فرآیند وسوسه کننده است. در ادامه هفت ترفند و راهنمایی را با شما در میان می گذارم که به شما برای عکاسی کودک در حین فعالیت هایشان کمک خواهد کرد.

 

1- عکاسی با موبایل بهتر از آن است که لحظه های مهم را از دست بدهید.

من معلم آموزش عکاسی با دوربین های DSLR هستم. اما یکی از شکایت های هنرجویانم این است که می گویند دیگران با تلفن های همراهشان بهتر عکاسی می کنند تا آن ها با دوربین های حرفه ای شان.

اگر شما هم هنوز در مرحله ای هستید که تسلط کافی برای استفاده کاملاً حرفه ای از دوربین های DSLR را ندارید، بابت استفاده از دوربین گوشی هایتان شرمنده نباشید. تا زمانی که شما سه عنصر مهم در یک عکس یعنی نور، لحظه و ترکیب بندی (قاب بندی) را مد نظر داشته باشید، فارغ از اینکه وسیله عکاسی شما چیست، می توانید عکس های خوبی بگیرید. پس لحظه های ناب را به خاطر اینکه دوربین DSLR تان را همراه ندارید از دست ندهید و از گوشی استفاده کنید.

این عکس را زمانی که دخترم در حال دویدن در این حوضچه کوچک آب بود، با یک iphone4s گرفتم. چون هوا خیلی روشن بود، سرعت شاتر مناسب بود و دوربین (گوشی) توانست حرکت قطره های آب را که در حال پرتاب به طرفین بود نیز ثبت کند.

 

2- به جای آنکه دستور بدهید، مشاهده کننده خوبی باشید.

اگر مشغول به عکاسی کودک هنگام بازی هستید، بهتر است که عکاسی شما مبتنی بر ثبت لحظات طبیعی آن ها باشد تا اینکه از آن ها بخواهید که مقابل دوربین شما ژست مورد نظر شما را بگیرند. اجازه دهید که آنها در جریان طبیعی بازی و فعالیت هایشان قرار بگیرند؛ این گونه تعداد فراوانی لحظه ناب عکاسی نصیب شما خواهد شد. در این حالت زمانی که شما در این روند طبیعی دخالت می کنید و از آن ها می خواهید به گونه ای خاص بایستند یا حرکت کنند، آن لحظات عالی خراب می شوند.

می خواستم یک پرتره زیبا از دخترم در این برگ های خوش رنگ پاییزی داشته باشم. اما می دانستم نمی توانم مجبورش کنم چند ثانیه بایستد و برای من ژست بگیرد. پس به او اجازه دادم آزادنه جلوی من راه برود. یک لحظه او را صدا زدم. برگشت و من درست همان لحظه عکسش را ثبت کردم.

 

3- زوایا

در هنگام عکاسی از بچه ها، به زاویه در عکاسی دقت کنید. مثلاً عکاسی از پایین با انتخاب زاویه های زیرین (low angles) نتایج هیجان انگیزی در پی خواهد داشت. همچنین تا آن جا که می توانید هم ارتفاع آن ها عکاسی کنید تا وارد دنیای آن ها شوید (هم تراز بچه ها شوید و کمتر از بالا از آن ها عکاسی کنید).

این عکس یک مثال عالی از عکاسی low angle است. من برای گرفتن این عکس تقریبا روی زمین دراز کشیدم.

 

قبل از آن که آنرا دور بیاندازیم، فرزندانم این تشک را به یک ترامپولین برای پریدن به هوا تبدیل کردند. با انتخاب زاویه پایین (low angle) توانستم حس پریدن و معلق شدن پسرم را بهتر نشان بدهم.

 

4- نزدیک شوید.

خودتان بخشی از بازی آن ها شوید. تا آن جا که می توانید نزدیک شوید و از فواصل کانونی کوچک و زوایه های باز (wide angles) استفاده کنید. وقتی به این عکس نگاه می کنید، به شما این حس دست می دهد که در آن لحظه درست در نزدیک ترین فاصله به سوژه هستید.

این پسر داشت با پدرش کشتی می گرفت. من تا آن جا که توانستم نزدیک ماجرا شدم و این عکس را با انتخاب یک فاصله کانونی خیلی کم ثبت کردم تا حس آن لحظه را به صورت اغراق شده ثبت کنم.

 

5- پشت سرشان قرار بگیرید.

به طور کلی عکاسی از سوژه های انسانی از پشت سر، کمی حس رازآلودگی را به مخاطب منتقل می کند و به آن ها (مخاطب) اجازه می دهد تا کمی از تصوراتشان برای تفسیر عکس کمک بگیرند. وقتی چهره سوژه را نمی بینیم، می توانیم از تخیلمان برای حدس اینکه چه هدفی در آن لحظه دارند استفاده کنیم.

این عکس با زاویه over-shoulder حس پیش بینی یا حدس زدن آن که چه اتفاقی قرار است بیافتد را تقویت می کند.

 

این عکس را زمانی از پسرم گرفتم که حسابی مشغول فراهم کردن شن و ماسه برای ساخت قلعه شنی اش بود. همان طور که می بیند. اینجا در حال جست و جو برای مصالح است.

 

این عکس ترکیب دو ترفند است: عکاسی از پشت سر و نزدیک شدن. ضمناً عکس را با گوشی گرفتم.

 

6- از سرعت شاتر خلاقانه استفاده کنید.

یکی از مشکلات عکاسی کودک هنگام بازی و حرکت، “مات شدن حرکت” (motion blur) است. برای غلبه بر این مشکل به سرعت شاتر به اندازه کافی بالا (عدد سرعت شاتر کمتر) نیاز دارید. با این حال (با اینکه motion blur به خودی خود می تواند یک مشکل برای عکاسی از سوژه در حال حرکت باشد)، اما می توانید از آن در جهت خلاقیت استفاده کنید (مانند عکس زیر).

من از قابیلت سرعت شاتر کم iphone برای گرفتن این پرتره از دخترم استفاده کردم. همان طور که می بینید، صورت او کاملاً شارپ و فوکوس است. در حالی که پس زمینه کاملا blur شده است. این عکس را زمانی گرفتم که دخترم به سمت من می آمد و من عقب عقب گام برمی داشتم. بنابراین برای دوربین همه چیز در حرکت است جز دخترم (چون مرد به عنوان عکاس و دخترش هر دو در حال حرکت هستند پس سرعت آن ها نسبت به همدیگر تقریباً صفر است).

 

7- در عکس هایتان راوی یک داستان باشید.

شما می توانید در عکس هایتان راوی یک قصه باشید. می توانید یک داستان “قبل و بعد” (قبل و بعد از یک اتفاق) با تنها دو عکس روایت کنید. اما اگر تعداد عکس ها بیشتر باشد (سه عکس)، روایت یا داستان شما می تواند شامل آغاز، میانه و پایان باشد. یا آنقدر عکس داشته باشید که در انتها یک داستان مصور بسازید.

این داستان با یک دختربچه آغاز می شود که پدرش را به جایی خاص راهنمایی می کند.

 

در میانه داستان، او با پدرش می رقصد.

 

پایان داستان لحظه ایست که پدرش او را در هوا می چرخاند.

 

منبع: digital-photography-school.com